Xi'an -> Huashan -> Lijiang - China is groter dan 30 dagen

Shit, weer zo een lang verhaal. Voor de geïnteresseerde met weinig tijd, dag 27 en dag 35 hebben wel iets leuks.

11-10-2015 – Dag 25: Vanmorgen geprobeerd om uit te slapen, het blijft toch zondag. Maar de bedden in dit hostel zijn niet om over naar huis te schrijven (dus doe ik dat ook niet:p). Dan maar het bed uit en even douche. Ik ben nu al een paar dagen in Datong, maar de stad zelf heb ik nog niet gezien. Om het centrum van Datong staat nog een stevige authentieke stadsmuur en veel gebouwen zijn traditioneel gebouwd.

In de middag vertrekt mijn nachttrein naar Xian en ik besluit, met mijn backpack op mijn rug, naar het station te lopen. Bij het station nog even mijn treinkaartje regelen en weer de trein in. Uit kosten overweging heb ik nu wel een tweedeklas treinkaartje gekocht. Best knus met zes personen op 4 m2, maar ik kan nu nog niet echt zeggen of het slechter is dan de eerste klas. Je zie mijn medereizigers alleen wel echt kijken, maar ach, dat ben ik inmiddels wel gewend na 10 dagen China.

12-10-2015 – Dag 26: Aangekomen rond het middaguur in Xi’an, na een korte blik op de plattegrond blijkt het hostel op loopafstand. Ik logeer in het Alley Youth hostel op advies van Niels, dit hostel is midden in de Muslim Area van Xi’an gesitueerd en binnen de stadsmuur. Deze middag rust ik een beetje uit en verken Xi’an. Daarnaast vogel ik het openbaar vervoer naar het Terracotta leger uit.

’s Avonds eten op de Muslim area is echt een beleving, zo veel mensen en zo veel eten. Deze avond heerlijk inktvis gegeten met “not so spicy” noedels.

13-10-2015 – Dag 27: Vrij vroeg uit de veren om op eigen gelegenheid het 8ste wereldwonder te bezichtigen. Ik dacht dat ik alles goed had uitgezocht, maar om de juiste bus te krijgen in een vreemde taal is toch niet zo makkelijk als je daar dan eenmaal sta. Gelukkig vond ik de bus na een uurtje en reed ik met de expresbus naar het leger.

Ik had het advies gekregen, van een medereiziger uit het hostel, om de route in tegengestelde richting te volgen. Dan zou het museum beter opbouwen.

Eenmaal binnen turend naar die beelden, is het wel echt indrukwekkend. Dat er ooit een man heeft gedacht ‘ik laat een leger maken voor in het hiernamaals……’.

Daarnaast is het archeologisch onderzoek nog lang niet klaar en zijn ze nog steeds aan het graven. Iets voor jou Jasper (je moet wel veel geduld hebben, want echt werken doen ze niet:p)?

Bij het entreeticket hoort ook nog een soort tuin, waar ook vondsten zijn gedaan. In dit gebied loop ik van links naar rechts en volg de aanwijzingen die allemaal een andere richting opwijzen. Hierbij kom ik al een aantal keer een stel andere back packers (Zac en Sarah) tegen, na de vierde keer beginnen we allebei te lachen en komen we tot de conclusie dat noch van de landkaart noch van de instructies in het park iets klopt. Dan maar snel naar de uitgang, alweer lang genoeg gelopen.

’s Avonds tijdens het eten bestel ik een varkenspoot en rijst. Zo een varkenspoot die er ook echt uitziet als een varkenspoot, smaakt eigenlijk nog best goed.

Dan moet het Nederlands elftal ’s avonds voetballen (Nederlandse tijd 20.45 is hier 02.45). Ik begeef mij naar de “barstreet”, want op dit moment heb ik de hoop op het EK nog niet verloren. Helaas kom ik er al snel achter dat de wedstrijd in geen van alle kroegen wordt uitgezonden. Dan maar even een pilsje aan de bar.

Na een kleine tien minuten op mijn barkruk, komt er een Chinese vrouw naar mij toe (ze zag er nog goed uit…). Helaas spreekt ze geen woord Engels, maar ik krijg al snel in de gaten dat ze me aardig ziet zitten. Ze koopt om de haverklap Jack Daniels Cola voor ons. Ik ben natuurlijk vol op mijn hoede, want je weet nooit waar zoiets naar toe gaat…… :p Uiteindelijk via de barman een soort van gesprek, waarbij ik erachter kom dat ze zelf 40 is en ze een dochter heeft van 15, die ook in de kroeg is. De broer van de vrouw is ook aanwezig en voegt zich bij het gesprek. Mevrouw wordt wat intiemer, maar op dat moment komt haar dochter erbij staan en die geeft duidelijk te kennen, het niet te waarderen wat haar moeder doet en of moeders terug wil komen naar de tafel…. Moeders wil dat wel, maar ik moet mee.

Prima, ik zit daar aan die tafel en moeders kruipt zo halvers over mij heen, ik hou nog een beetje de boot af, want ik zie de blik van die dochter in onweer veranderen. De dochter loopt weg van tafel en moeders gaat vrolijk verder. Komt die dochter toch terug en gooit vol een glas drinken over haar moeder heen (en dus mij). Ik sta snel op en doe een paar stappen achteruit, maar moeder en dochter vliegen elkaar vol in de haren. Echt, haren trekken, jurk stuk scheuren en slaan. Ik zeg nog tegen die broer: “okee, ik pak die moeder jij die dochter om het te sussen”. Zegt hij: “nee, laat maar even gaan….”.

Okee, dat was voor mij het moment om naar de volgende kroeg te gaan. Hier kom ik twee Nederlandse mannen tegen uit Maasdijk, we zetten de avond voort en het wordt gezellig.

14-10-2015 – Dag 28! Ik word wakker en hoor van Dennis dat het Nederlands elftal heeft verloren. Wat een sukkels! Dan maar 1.5 jaar op reis!? Ik heb een artikel gelezen dat je in Venezuela voor maar €100,- per maand kan leven…..

De stads muur van Xi’an is vrij beroemd en hier kun je overheen fietsen (dit heeft Floortje Dessing ook gedaan). Ik huur een fiets en begin te fietsen, het is een mooie hoge stadsmuur en je krijg een mooi uitzicht over de oude stad.

’s Avonds eet ik weer op de Muslim street (echt het eten is geweldig hier) en ’s avonds zoek ik weer naar plaatsen die ik wil bezoeken. Tot een medereiziger uit Israel mij wenk om aan te schuiven. Hier ontmoet ik vier mannen uit Israel en al snel verschijnt de sterke drank op tafel. Even later schuift ook Sarah aan uit Amerika aan en de avond begint. Toch maar even uit in Xi’an naar club Salsa. Hier vertelt Sarah dat ze die nacht om 00.00 uur 27 wordt, okee!! Reden voor een extra groot feestje. Ik krijg links en rechts wat biertjes aangeboden en onze hele groep wordt uitgenodigd aan een tafel, waar een drank spelletje wordt gespeeld. De drank gaat hard en zeker voor Sarah. Sarah slaapt bij mij op de kamer en ik help haar in bed (want dit is echt nodig…), eenmaal in bed wil ze graag een plastic zak naast haar kussen…. Ik doe net de deur dicht wanneer ik Sarah hoor kokhalzen. Okee Sarah uit bed, ga eerst maar een tijdje boven de wc hangen…. Ik heb snel even wat nieuwe bedgoed geritseld…. En hielp haar opnieuw in bed.. Wat een zorgzame jongen….

15-10-2015 – Dag 29! Okee okee, vrij goed opgestaan in vergelijking met de avond die ik beleefd heb. ’s Middags loop ik nog een rondje over de Muslim Street om mij vervolgens richting het station te manoeuvreren, ik heb een ticket voor de highspeed train gekocht en deze gaat van een station verder uit de stad. Met de metro naar het station en even op de trein wachten. De tweede keer in mijn leven met de highspeed train!

16-10-2015 – Dag 30! Ik heb een dagje vrij in Huashan en ga een rondje lopen. Huashan is meer een groot dorp en dit zie je meteen aan de gebouwen en mensen. Precies op het moment dat de junior high school pauze heeft loop ik daar langs. De mobieltjes komen te voor schijn en ik denk dat ik wel 100 keer op de foto ben gezet, maar wanneer ik vraag om samen op de foto te gaan worden ze verlegen.

Op het moment dat ik terug loop naar mijn hostel, loop ik langs een hengelsport winkel. Ik bedenk mij geen moment en ga voor een hengel. Er is vast veel vis in China.

Na mijn wechat gegevens uitgewisseld te hebben (om te vertalen) met de verkoper, krijg ik de goedkoopste hengel waarbij ik wel kans heb om een vis te vangen. Het haakje, de dobber en het aas krijg ik van hem. Het aas heeft zo een beetje de grote van een kattensnoepje en ik vraag mij af wat voor vis ik moet gaan vangen…..

Vervolgens word mij de weg gewezen naar een visvijver en hier gooi ik mijn hengel uit. Helaas, moet ik aan het eind van de middag erkennen dat ik geen vis gevangen heb. Mijn buurman aan de vijver daarin tegen wel.

’s Avonds in het hostel word ik uitgenodigd aan de tafel van een groep leerkrachten die lesgeven op een weekendschool. Ik ben het meest in gesprek met de Engels docente, die echt maar heel matig Engels spreekt…

17-10-2015 – Dag 31! 00.00 uur met Kevin (fa mi li) afgesproken om samen Mountain Huashan te beklimmen. Deze berg beklim je in de avond zodat je ’s ochtends de zonsopkomst kan zien vanaf de berg. De Huashan is een fenomeen in China en veel studenten doen deze hike, dit resulteert in een drukte van jewelste op de looppaden van de berg en nog drukker op de top….

Kevin en ik hebben de vaart er aardig in en lopen in een kleine vijf uur naar de top, hier aangekomen willen we ons settelen op het sunrise deck. Hier zijn alleen al zo veel mensen, dat wij er niet meer bij passen. We lopen een klein stukje verder en vinden nog een sunrise deck waar (gelukkig) veel minder mensen zijn. Na de zonsopkomst (die bijna in het 100 liep door mist) lopen we verder naar de befaamde “scary pass”. Dit is een houten plank bevestigd aan een verticale zijde van de berg (de foto’s spreken voor zich:P).

Dan nog even naar het hoogste puntje van de berg 2180m en maar weer terug naar beneden. Okee, ik praat er nu vrij makkelijk over, maar het was echt best wel een klim. Om 13 uur zijn we weer beneden en eten we nog even samen. ‘s Middags was ik uitgechekt bij het hostel, omdat ik er niet meer hoefde te zijn. Ik dacht ik slaap ‘s middags wel even in een parkje en pak ’s avonds mijn trein, maar ik ben een slechte zwerver want zo buiten slapen lukt me niet, terwijl ik wel echt doodmoe ben na zo een nacht doorhalen. Terug naar het hostel en gelukkig, mag ik daar nog even 3 uur in bed liggen voor maar 10 yuan.

18-10-2015 – Dag 32! Wakker geworden in de trein na een voortreffelijke nacht. Die tweede klas slaapt gewoon prima, maar dat kwam waarschijnlijk ook omdat ik echt heel moe was.

Rustig uit het raam turen tot ik om 12.34 uit mag stappen in Chengdu. Op de kaart zie ik dat het hostel op loopafstand is en met lichte kramp in mijn benen loop ik naar het hostel. ’s Middags mijn huiswerk gedaan, om mijn route verder uit te stippelen. Treintickets v.s. vliegtickets en visum verlengen v.s. volgend land. Ik merk dat ik al echt een reiziger word. De goedkoopste oplossing vinden die past bij mijn behoefte.

Daarna maar even een rondje lopen naar Tianfu square, het hart van Chengdu.

Okee, Chengdu hoort met 13 mln inwoners bij de vijf grootste steden van China. Dan moet er vast wat te beleven zijn (zaterdagavond heb ik tenslotte niks gedronken), ik zoek de barstreet op en ga voor een biertje. Hey, kijk een club… Even naar binnen, opzoek naar de bar word ik aangesproken door een jongeman of ik bij zijn tafel wil zitten. Vooruit, de tafel was niet rijk gevuld (:P), maar drank genoeg. Later op de avond ook nog internationale danseressen, ik vermaak me kostelijk en raak zelfs aan de praat met een van de danseressen (ik val toch op als enige Wester tussen alle Chinezen..) ’s Avonds op straat koop ik nog een kippenpoot (inderdaad de poot niet de bout) en neem een taxi terug naar het hostel.

19-10-2015 – Dag 33! Poeh, dat uitgaan in China is niet goed voor je. Daarnaast kun je hier ook gewoon elke dag van de week naar de club, het is altijd feest.

Maar de free walkingtour Chengdu begint om 10 uur, dus uit bed. Samen met John (een jongen uit Amerika) zitten we te wachten tot de gidsen komen. De dames die de gids leiden doen het voor het eerst en het wordt eigenlijk meer een gezellige wandeling dan een echte toer (voor mijn gemoedstoestand wel net zo goedJ). Terug in het hostel, toch maar even terug naar bed….

’s Middags nog een rondje gelopen door de bekendste straten van Chengdu. ’s Avonds locaal Hou Guo gegeten (soort van hotpot Chengdu style).

’s Avonds mijn boek uitgelezen, dus Jasper… Hoogtijd om die e-books te sturen! Als andere mensen nog goede e-books hebben (thriller, detective etc.), ze zijn van harte welkom!

20-10-2015 – Dag 34! Gisteravond was ik nog van plan om deze morgen vroeg op te staan en als een van de eerste bij het Giant Panda Breeting center te zijn. Vanmorgen dacht ik daar toch anders over, dat center is tenslotte de hele dag open.

Om een uurtje of 9 mijn bed uit, en een goed ontbijt gescoord (helaas is gewoon bruinbrood schaars in China). Daarna met het openbaarvervoer richting de Panda’s. In de eerste bus zit ik uitgebreid met mijn routekaart opschoot, omdat ik nog even twijfel of ik wel de juiste bus heb. Gelukkig komt Peter (een Chinese man van 70) mij verlossen van de twijfel, hij gaat ook naar de Panda’s en ik mag hem volgen (zo komt er toch altijd een oplossing). De Giant Panda’s worden met uitsterven bedreigt en daarom is dit center opgezet om de continuïteit van dit ras te waarborgen. Daarnaast is het nu ook een soort symbool voor China waarmee ze graag naar buiten treden.

Het is een mooi center en de panda’s zijn prachtige beesten, maar niet erg actief tot er eten verschijnt.

Eenmaal terug lekker noedels gegeten en ’s avonds toch weer even naar de barstreet. Ik schuif aan bij een tafel en raak aan de praat met drie heren uit Nieuw Zeeland. We spelen een drank spelletje en nuttigen de avond BBQ. Mijn voeten willen dansen dus loop ik naar de club Jelly Fish. Hier kom ik twee meiden tegen met wie ik op de kamer slaap even later tref ik ze ook weer bij het hostel en we gaan samen voor een avond wandeling door Chengdu. Ik heb het geprobeerd, maar ze…………

21-10-2015 – Dag 35! Op weg met een express bus naar de plaats Leshan, waar de Giant Buddah uit een rots is gehakt. Ik kom erachter dat ik iets te laat vertrokken ben, want de attractie sluit om 17 uur. Van de express bus in een lokale bus, shit de verkeerde…. Vervolgens kom ik om 15.30 aan bij de Buddah, toch even naar binnen en het is (weer) een indrukwekkend bouwwerk.

Na wat bergen op en af gelopen te zijn ga ik weer terug naar het centrum van Leshan. Door Leshan gaat een rivier en een van de lokale specialiteiten is de rivierkreeft. Deze gaan levend de pan in en smaken voortreffelijk.

Vervolgens met de bus naar Leshan north treinstation (althans dat dacht ik na verschillende mensen gevraagd te hebben). Eenmaal bij het treinstation aangekomen krijg ik eigenlijk al de indruk dat het niet het juiste station is, gelukkig had ik voldoende tijd, dus ik dacht dat het probleem niet zo groot zou zijn (het is toch één stad, zou je denken). Ik vraag een taxi naar de prijs voor een ritje naar het andere station (want een bus of een metro schijnt niet in verbinding te staan met dit station).  Tot mijn verbazing is de prijs 100 yuan, ik zeg “Dit is te veel en ik wil gewoon de taxi meter aan hebben” dit was niet mogelijk…. Een jongen van het station (die geen Engels spreekt, maar ik merk dat hij wel het beste met mij voort heeft) komt me helpen en vraagt een andere taxi. Maar al snel zweren de taxichauffeurs als maffia samen en bij iedereen moet ik 100 yuan betalen. En je zal het niet geloven, maar het werd nog even gemeen. De taxichauffeurs beginnen te schreeuwen tegen die jongen van het station, alsof hij wat verkeerd had gedaan (ik versta het niet, maar ik voel de dreiging). En zoals het China betaamt, iedereen komt kijken. De beveiliging van het station komt erbij en wenkt de taxichauffeurs terug in hun auto. Precies op dat moment stopt er ook een groepje wielrenners, waarvan een jongen voortreffelijk Engels spreekt. Hij hoort het probleem aan en overlegt met zijn vrienden. Er wordt wat gebeld en even later zit ik in de auto van de beveiliging…… Deze zet mij af bij een soort particulieren expresservice en deze service brengt mij voor 15 yuan naar een station verder in de treinroute. Bij dit station komt een andere Chinese jongen (ik mag hem Micheal Jackson noemen) naar mij toe en helpt me door de securitie. Ik wacht hier nog een klein uurtje en stap in de trein.

22-10-2015 – Dag 36! Wakker geworden in de nachttrein, deze komt om 10.34 aan in Pan Zhi Hua. Hier moest ik uit mijn informatie overstappen op bus 24 en deze zou mij naar het express busstation brengen van deze stad. Precies om 11.30 zit ik in de express bus naar Lijiang voor een ritje van 8 uur.

De bus vertrekt en al snel zitten we hoog in de bergen met vele haarspeldbochten. Met de trein reizen is mooi want je zie veel, maar met de bus is toch nog mooier en spannender. Tjongejonge nou, deze buschauffeur denkt volgens mij dat hij balen hooi vervoert en zijn bus een formule 1 auto is. We racen alles op de weg voorbij onder een luid getoeter en ook bij haarspeldbochten schroomt hij een inhaalmanoeuvre niet. Het resulteert in een actieve rit met fenomenaal uitzicht. En ohja, bij een plaspauze loop ik het toilet in en hier is een plasgoot, op zich is dat normaal. Maar daarnaast zit een man gewoon in een openruimte op zijn hurken de grote boodschap te lossen……

Aan het begin van de avond kom ik aan Lijiang en loop ik naar het hostel. Meteen een mooie avondwandeling door de oude stad. ’s Avonds nog even een biertje (te duur en warm) in een kroeg en lekker naar bed.

23-10-2015 – Dag 37! Vanmorgen optijd wakker geworden, want ik heb besloten om mijn Chinese visum te verlengen met 30 dagen in Lijiang. Kevin is vanmorgen ook aangekomen in Timeless Youth hostel en zou me helpen met de aanvraag. Na de juiste informatie ingewonnen te hebben, gaan we eerst naar een studio voor officiële pasfoto’s. Ik heb op dit moment een mega puist op mijn voorhoofd, maar nadat de foto gemaakt is, wordt deze met twee klikken weg gewerkt daarnaast wordt mijn huid wat egaler gemaakt en mijn schouders opgetrokken….. Jeetje, zo kan het dus ook.

Dan naar het lokale politiestation om een soort van verblijf verklaring te krijgen, deze man is zeer vriendelijk en drukt hem zo voor me af. Vervolgens even terug naar het hostel om te lunchen en dan naar het PSB in Lijiang. Helaas houden ze hier pauze van 11.30 tot 15.00 uur…. En we zijn even te vroeg, dan maar even verder fietsen naar een parkje. Om 15.30 zijn we terug en mede door de aanwezigheid van Kevin verloopt het vrij soepel (waar sommige reizigers een volledig reisplan, moeten doorgeven volstaat bij mij alleen de huidige accommodatie). Het is vrijdag en wanneer alles voorspoedig verloopt kan ik het visum dinsdag ophalen.

Lijiang is een prachtige oude stad die ook op de wereld erfgoedlijst staat vermeld. Het centrum is vrij groot en alleen voor voetgangers toegankelijk. De gebouwen zijn allemaal in originele Chinese stijl.

’s Avonds eet ik samen met Kevin en nog vier chinezen. Een soort van hotpot met een hele vis erin. Het smaakt voortreffelijk en aardig spicy. Na het diner naar een lokale kroeg waar een soort intiem mini concert plaats vindt. Niet echt mijn stijl (zeker omdat het totaal niet Nederlands klinkt), maar vooruit. Na de muziek word ik uitgenodigd voor een drank spelletje met kaarten. Het wordt later en gezelliger, maar hostel waar ik verblijf sluit de deur om 01.00 ’s nachts, dus toch maar naar bed.

24-10-2015 – Dag 38! Vanmorgen eerst even lekker uitgeslapen. Vervolgens bedacht ik mij dat ik wat aan mijn persoonlijke verzorging moest doen. Kevin heeft me geholpen een kapper te vinden en mijn wensen te vertalen. Zonder mijn gel uit te wassen kamt ze (au) mijn haar en begint te knippen. Eerst ben ik nog even bang of ze het wel goed begrepen heeft, maar na 20 minuten ziet het er prima uit.

Het klimaat in Lijiang is echt prachtig, het hele jaar door overdag tussen de 18 en de 27 graden. Nu zit ik mooi buiten op een dakterras mijn reisverslag bij te werken, dit voelt meer als vakantie!