Beijing -> Datong -> Xi'an, nieuwe avondturen en een levensles wijzer!

3-10-2015 – Dag 17! Ik word voor het eerst wakker in China met een ongelooflijke kater! Het maatje 36 die onder mij sliep, heeft hetzelfde lot getroffen. Ze blijkt uit Amerika te komen. Terwijl ik langzaam wakker word bespreken we onze plannen en levens.

Ik besluit toch iets te moeten doen en nu zit ik hier, in een restaurant aan een biertje mijn reisverslag bij te werken……..

’s Avonds heb ik afgesproken om met Anne te eten, samen gaan we naar een Chinees restaurant en bestellen een gerecht aan de hand van een aantal Chinese tekens….. Poging twee, noedels met stokjes! Het lukt eigenlijk best aardig, alleen wel veel slurpen, maar dat doen alle Chinezen. Daarna een bar opgezocht en van alles en nog wat besproken. Leuke, gezellige avond, maar toch maar iets vroeger naar bed.

4-10-2015 – Dag 18! Fris en fruitig wakker geworden, ik besluit een fiets te huren bij het hostel. Beijing is zo groot en met de metro zie je alleen de locaties van de stations. Een medereiziger heeft mij afgeraden om toeristische attracties te bezoeken tijdens de national holiday. Daarop besluit ik naar het Olympisch stadion van Beijing te gaan, de plek waar onze Daphne 5-6 weken geleden haar wereldtitel pakt. Dit is toch niet echt een toeristische attractie zou je denken??? Dat vinden alleen mensen leuk die iets met sport hebben….. Nou.. niets is minder waar, er zijn zoooooooo veeeeeeel chinezen. Gewoon in Nederland kan ik mij zo veel mensen niet voorstellen. Om voor jullie een voorstelling te maken: neem heel veel chinezen in gedachte…… en vermenigvuldig dit met 10, zoveel zijn het er ongeveer ;)

Het is wel echt prachtig om het Birds Nest te zien, wat een bouwwerk. En dan de plaats waar Daphne op de grond viel na haar prestatie, dat geeft als Nederlander ook gewoon een trots gevoel!

Daarna weer terug op de fiets, het is verbazingwekkend hoe snel je de verkeersgewoontes adapteer. Bij groen doorrijden en goed opletten en bij rood doorrijden en extra goed opletten.

’s Avonds voor het eten even een goedkoop en eenvoudig restaurant uitgezocht, nog een biertje in het hostel en weer op tijd naar bed, omdat ik vroeg uit de veren moet.

5-10-2015 – Dag 19! ’s Ochtends 6.30 uur opgestaan om vandaag in het echt de Chinezenmuur te gaan bekijken. Om geld te besparen besluit ik geen toer te kopen bij het hostel, maar het zelf uit te zoeken middels het openbaar vervoer. Met wat informatie van het internet stap ik op de juiste bus en zetten we koers. In de bus zitten nog drie Nederlandse en twee Franse toeristen. Na anderhalf uur stapt er bij een halte een man in en die roept “Great Wall, Great Wall here”. Dus wij als toeristen schrikken op en stappen uit, alleen blijkt even later dat dit niet het station met de juiste verbinding is naar de Great Wall en toevalligerwijs is de schreeuwende man een taxichauffeur. Shit! We zijn er ingestonken, de volgende bus bij dit station duurt ook nog even voordat hij komt. Na lang onderhandelen ging de prijs van 200 yuan naar 90 yuan en dat gedeeld door 6….. zijn we maar 7 yuan duurder uit p.p., vooruit we doen het.

Bij de Great Wall aangekomen besluit ik samen met de Nederlanders deze dag te spenderen, de jongen van dit gezelschap heet Niels en heeft dezelfde ambities en interesses als mij.

En dan sta ik gewoon op de Chinezenmuur, zo vaak iets over gehoord of gelezen en nu loop ik er zelf. En het is echt een machtig bouwwerk! Over de rug van de berg een dikke muur van steen. We lopen en klimmen naar het hoogste puntje. Bijzonder is het: hoe ongelijk alle treden zijn, dat moet bijna meerwerk zijn dan allemaal gelijke treden maken ;).

Na een aantal uur op de muur gespendeerd te hebben, met een uitzicht dat helaas werd vertroebeld door mist, zijn we terug gekeerd naar Beijing. We gaan allemaal weer een andere kant op en ’s avonds eet ik (hoe verrassend) Chinees bij een goedkoop tentje op een tweederangs straat. Omdat ik moeite heb mijzelf duidelijk te maken, komt er, zo uit het niets, een vrouw die goed Engels spreekt ze vertaalt het voor mij. Even later biedt diezelfde vrouw, Laurence heet ze, aan om contact gegevens uit te wisselen zodat ik kan bellen als ik problemen of een vertaling nodig heb. Wat een vriendelijke vrouw, want dat is echt heel handig in China!

6-10-2015 – Dag 20! Ach, vandaag is toch gebleken dat ik ook echt maar een mens ben van vlees en bloed….. Ik huur weer een fiets, gewoon omdat het makkelijk en leuk is. Eerst even langs het station geprobeerd een treinticket te kopen. Echt nog steeds heel veel Chinezen op het station en ik besef mij dat het zonder vertaling niet makkelijk wordt. Dan door naar The Forbidden City. Op deze locatie laten ze per dag!!!! Maar 80.000 bezoekers toe!! Ik kom daar aan om ongeveer 11 uur, maar krijg al snel in de gaten dat dit aantal voor vandaag al bereikt is. Net wanneer ik om wil keren spreekt een hele, leuke, spontane Chinese meid (en niet eens zo knap), mij aan in vloeiend Engels. Ik denk ‘He wat gezellig en ik heb toch niks beters te doen,  we kunnen inderdaad wel even voor een kop koffie’, we lopen een stukje en zij zegt “kom we gaan hier heen” ik zeg “nee, ik loop liever even verder”, zij zegt “nee dit is echt een heel leuk tentje”. Okee, jij zal het weten. We nemen plaats in een tentje, met allemaal afzonderlijke kamers (maar dit is best gebruikelijk in China). Ik krijg een menukaart voor geschoteld en neem een kopje koffie van 20 yuan, zij neemt een kopje thee. Het is echt een hele leuke spontane meid en we praten over van alles en nog wat. In ene zegt zij “kom, laten we een wijntje bestellen, om onze ontmoeting te vieren” en voor ik het in de gaten had, stond er een wijntje voor mijn neus. We proosten en ik drink het wijntje op, vooruit joh, nog één!

Zegt zij “zullen we naar het park gaan?”, prima eerst even de rekening betalen. Zegt zij “trakteer jij?”, ik zeg (mannelijk als ik ben) “natuurlijk”. Ik krijg de rekening en loop volledig in de ERROR! Het bedrag bedroeg maarliefst 1950 yuan (omgerekend €280,-). Okee, Thommas denk na denk na. Thommas sukkel, je ben er vol ingetuind > alle signalen > je had het moeten zien! Ik zeg “ik betaal niet, ik betaal niet, we kunnen settelen, maar dit bedrag betaal ik niet”, dus zei zegt “okee dan betaal je de helft, alleen wat je opgedronken heb”. Ik zeg “nee, ook dat betaal ik niet voor die goedkope wijn, ik wil 200 yuan betalen”. Uiteindelijk hebben we het afgemaakt op 500 yuan, maar dan ben ik er wel vanaf. Dit was natuurlijk de wel befaamde Thea Trick, meestal gebeurt het ’s avonds, maar mij overkomt het om 11 uur ’s ochtends……

Ik ben terug gefietst naar het hostel en heb maar even een biertje open getrokken, om deze ervaring te overdenken….

’s Avonds bedenk ik mij, na deze slechte ervaring met de mensheid, moet ik mijzelf troosten en ik zoek het restaurant uit waarbij de welbekende Peking eend het beste aangeschreven staat. En de Peking eend hier is inderdaad echt heel lekker!

Terug bij het hostel raak in aan de praat met twee jongens van Liverpool, na een paar biertjes bij het hostel besluit ik hun de kroegstraat van Beijing even te laten zien, maar op tijd naar bed, want morgen is mijn laatste dag in Beijing. We raken mooi aan de praat en het zijn prachtige gasten. Toch maar even de club in naast de kroeg. Hier waren wel mensen, maar het was nog niet echt feest. We nemen een shot tequila en gaan uitbundig dansen op het podium er volgen wat meiden en een kwartier later gaat de polonaise door de club (herkenbaar Dick, Remco? Iets met carnaval? :D). Volgende club dan maar en daarna naar The Mix. Hier zit een meisje aan de bar, waar ik eerst even naar zwaai en later voortdurend oogcontact mee heb. Ik trek mijn stoute schoenen aan en loop op haar af…..

7-10-2015 – Dag 21! Oh jee, een beetje een kater, maar wat een onwijze avond was dat. Daarnaast bedenk ik mij in ene dat ik de contactgegevens van het meisje van mijn dromen op een servetje heb gekregen.  Als je toch haar nummer, haar wechat en haar skype  krijg dan vindt ze jou ook wel een beetje leuk, toch? Ik maak er mijn missie van om wechat (de Chinese whatsapp/facebook, want al die sites zijn geblokkeerd in China) op mijn telefoon te instaleren. Maar dit is nog niet zo makkelijk want ook de Playstore voor Android is geblokkeerd. Uiteindelijk lukt het, maar dan is het ook wel alweer laat in de middag, dan maar even een rondje lopen en eten. Daarna raak ik in het hostel aan de praat met een Belg die naar Noord-Korea gaat, ik lees zijn beschrijving met de DO’s en DONT’s, echt bizar!

Daarna is er een HotPot georganiseerd (Chinees fonduen) in het hostel, daarbij raak ik aan de praat met een jongen uit Denemarken en twee jongens uit Mexico. Ik zou niet op stap gaan, maar de heren uit Mexico nodigen mij uit om mee op stap te gaan, ze kennen iemand in Beijing die voor een leuke avond zou zorgen. We lopen allemaal clubs in waarbij we meteen hartelijk worden verwelkomd bij de beste tafels in de club (want in Beijing huur je een tafel in een club, en die laat je volzetten met drank en hoe duurder jouw tafel is hoe meer entourage er op je tafel staat. Zo krijg je op elke fles dure champagne een lichtkanon, dus hoe meer lichtkanonnen er op jouw tafel schijnen hoe beter jouw tafel is). Ik ben nog bescheiden en pak alleen een glaasje champagne, de jongen uit Denenmarken pakt meteen een goede fles en opent hem. Er wordt niets van gezegd en het feest raakt echt aan. Alle soorten drank in alle maten schieten naar binnen. Uiteindelijk zegt onze gastheer “Okay now we go to the best of the best, here they only have the best dancers from all over the World”. Prima, wij naar binnen en we staan naast de bar midden in de club, waarop ook danseressen staan. Buigt een van de Mexicaanse heren zijn hoofd en die legt me daar een hoop kots op de bar, zodejuh! En in ene kan hij ook niet meer op zijn benen staan, dus we tillen hem snel naar buiten en regelen een taxi (die hem uiteindelijk wel mee wil nemen…..:p). Wij zetten de avond voort bij een tafel van internationale studenten…… het wordt later en gezelliger.

8-10-2015 – Dag 22! Poehh…. Weer een kater, maar ik heb mijn treinticket naar Datong al gekocht dus ik moet uit bed. Even snel douche en prop snel al mijn spullen in mijn tas. Ik ren de straat op, hou een taxi aan en snel richting het station. Ik haal de trein (hield niet overJ), helaas heb ik in deze trein een “hard seat” gekocht, want ik dacht deze treinreis is maar 6 uur en 40 minuten. Dit werden een lange 6 uur en 40 minuten.

In Datong aangekomen, neem ik een taxi naar een hostel die ik al uitgezocht had. Nog even bijkomen op bed en daarna wat gegeten. Datong is in Chinese begrippen een kleine stad, er wonen maar 3mln mensen.

Het hostel heeft een prima prijs-kwaliteitverhouding, het is niet duur, maar het is ook niet veel. Ik vraag de receptie of er voor de volgende dag al een toer gepland staat, waarbij ik eventueel mee kan. Ik kan me de volgende dag aansluiten bij drie chinezen die Hengshan Moutain gaan beklimmen..

9-10-2015 Dag 23! Vroeg uit bed om Hengshan Mountain te beklimmen, aan de ene zijde van deze berg is meer dan 1500 jaar geleden the hanging temple gemaakt (https://en.wikipedia.org/wiki/Hanging_Temple). Deze tempel is zo tegen berg aangeplaatst dat hij niet steunt op de grond maar hangt op uitstulpingen van de berg. Helaas kunnen we de tempel niet betreden, omdat recent grote stenen naar beneden zijn gevallen.

Aan de andere zijde van de berg loopt een wandelroute langs allemaal tempels die geplaatst zijn op de berg. Erg indrukwekkend om deze omgeving en bouwwerken te bezichtigen.

Tijdens het genieten van deze prachtige omgeving kom ik langzaam in contact met de Chinezen op deze toer, echter spreken ze weinig tot geen Engels. We wisselen onze namen uit en ik vereenvoudig het naar Lulu, Chan en Pan. Waarbij Lulu het meisje is, die volgens mij ook wel een oogje op mij heeft. En Lulu is echt een schat van een meid (begrijp me niet verkeerd), maar ze lijkt erg op Ushi van Dijk zoals ze eruit ziet, maar ook zoals ze doet. Uiteindelijk wisselen we de wechat gegevens uit en dit blijkt een uitkomst. In wechat zit een vertaalfunctie speciaal voor Chinees naar Engels en andersom en deze werkt wonderbaarlijk goed. Dus we praten niet met elkaar, maar chatten terwijl we naast elkaar lopen. Net zoals de Y-generatie, denk ik dan!

Na deze indrukwekkende dag hebben we samen gegeten in het beste restaurant van Datong, waar ze originele Chinezen gerechten koken. Na een spoedcursus chopsticks eten van Lulu, begin ik al aardig op een professional te lijken.

Na deze heerlijke maaltijd even een Chinese delicatesse gehaald bij de snackbar. De delicatesse bestaat uit de kop van een konijn in de originele vorm maar zonder huid. Okee, deze reis bestaat ook uit grenzen verleggen, dus terug in het hostel eet ik hem op. Eigenlijk smaakt die kop helemaal niet zo verkeerd, alleen de hersenen van het beestje hebben een beetje eer raar smaakje. Tijdens het borreltje word ik uitgenodigd door Lulu om ook de volgende dag met haar mee te gaan.

10-10-2015 – Dag 24: Met mijn nieuwe Chinezen vrienden heb ik afgesproken om The Yungang Grottoes te bezoeken (http://tour.yungang.org/en/). Dit is een berg waarin 2500 jaar geleden boeddhistische tempels en beelden zijn gehakt. Op toer met insiders maakt veel een hoop makkelijker. Zo hoef je niet meer te gokken op de juiste bus, je weet zeker dat je niet te veel betaal en de mensen op straat laten je ook veel meer met rust.

Eerst even dumplins als ontbijt gegeten om vervolgens met de bus naar de grotten te gaan. De entree van de tempel is erg hoog, maar het is het dubbel en dwars waard. Wat een ontzettend bijzondere locatie. Gewoon hele stukken rots uitgehakt en geschuurd. En het zijn echt heel veel budha beelden, sommige zijn nog zeer goed in takt en andere vergaan met de tijd maar nog duidelijk zichtbaar.

’s Avonds weer samen gegeten in een hotpot restaurant, daarna een paar potjes tafelvoetbal om af te sluiten met een biertje. Het is zaterdagavond en bij jullie zandtermerkermis, maar ik besluit niet uit te gaan…

11-10-2015 – Dag 25: Vanmorgen geprobeerd om uit te slapen, het blijft toch zondag. Maar de bedden in dit hostel zijn niet om over naar huis te schrijven (dus doe ik dat ook niet:p). Dan maar het bed uit en even douche. Ik ben nu al een paar dagen in Datong, maar de stad zelf heb ik nog niet gezien. Om het centrum van Datong staat nog een stevige authentieke stadsmuur en veel gebouwen zijn traditioneel gebouwd.

In de middag vertrekt mijn nachttrein naar Xian en ik besluit, met mijn backpack op mijn rug, naar het station te lopen. Bij het station nog even mijn treinkaartje regelen en weer de trein in. Uit kosten overweging heb ik nu wel een tweedeklas treinkaartje gekocht. Best knus met zes personen op 4 m2, maar ik kan nu nog niet echt zeggen of het slechter is dan de eerste klas. Je zie mijn medereizigers alleen wel echt kijken, maar ach, dat ben ik inmiddels wel gewend na 10 dagen China.