Yess, Peregrino TS de Wit / / Life in the fast lane / / The Caribbeans -->>

27 november 2016 - Curaçao, Nederlandse Antillen

Oahj, Het is alweer even geleden...... tja, de boot had ik geen Wifi... 

14-10-2016 – Dag 21! Bestemming: Saint Dominga de la Calzada. Afstand: 31 km

Vannacht heb ik fantastisch geslapen, moest dan wel €10 betalen, maar het was het dubbel en dwars waard. Ik ga weer alleen van start, maar onderweg kom je zo veel mensen tegen waarmee je even een kort gesprek aanknoop.

15-10-2016 – Dag 22! Bestemming: Villafranca Montes de Oca, afstand: 34 km

16-10-2016 – Dag 23! Bestemming: Burgos, afstand 40 km

Het is zondag en ik heb mijn eerste 40 km dag in gedachte. Ik voel me goed en het gaat lekker, alleen mijn eerste baguette is op. Shit, de winkels zijn gesloten. Er zal toch wel ergens nog een baguette te scoren zijn? Een broodje bij een restaurant is meteen zo duur...

De route gaat een vrij stevige berg over en in de verte zie ik Burgos al liggen, ah dat moet ik redden met mijn huidige energieniveau. Nog maar 14 km, kom op. Wanneer ik Burgos bereik zit ik echt op mijn tandvlees, een bordje geeft aan Albergue Municipal 3 km, wanneer ik voor mijn gevoel toch echt al 2 km verder ben kom ik weer een bordje tegen met Albergue Municipal 2.5 km... HEA, dat kan niet? Weer 1.5 km verder een bordje met 2 km enzovoort. Ik kom mezelf tegen en raak verschrikkelijk geïrriteerd en heb geen energie meer over.

Wanneer ik dan uiteindelijk wel echt de Albergue bereik kom ik daar een oude bekende tegen “HIIII PETER, What are you doing here??” En Peter (stoere ouwe vent als ie is:)) “YEAH men, I only took the bus for 15 K”...... Hmmm, yeah right!

's Avonds zoek ik een goedkoop restaurantje uit en ga daarna naar de avond miss in de kerk.

17-10-2016 – Dag 24! Bestemming: Hontanas, afstand: 31 km

Mooie route voor de boeg. Tja, daar loop je dan alleen.... Ik heb me voorgenomen om geen muziek te luisteren tijdens het wandelen, zodat ik veel nadenken kan.

En hmmmjaa, waar denk je dan aan......

  • Als ik volgende zomer die motor niet verkocht heb, ga ik hem zelf opnieuw opbouwen. Helemaal zwart.
  • Had ik toen der tijd die Porsche 911 maar gekocht, dan zou ik die zo verschrikkelijk goed restaureren en koesteren.
  • De website van Rowi transport, die kan beter
  • Planningssysteem bij een transportbedrijf, hoe zou ik die inrichten
  • Als ik een woonschip koop, hoe zou ik hem inrichten. En is het beter om het interieur op 12V of 230V te laten werken. Wat zijn de voors en tegens.....

Zomaar wat gedachtes die mijn brein passeren en wanneer ik even geen gedachtes heb.... dan fluit ik wat of doe een imitatie van Guns en Roses op mijn waterfles.

Ik denk dat ik wel concluderen kan, dat ik deze wandeling niet ben begonnen met levensgrote vraagstukken..... Of is dat juist het geheim en is dat het grootste vraagstuk dat er bestaat?

18-10-2016 – Dag 25! Bestemming: Boadilla del Camino, afstand: 30 km

Wanneer ik lekker onderweg ben, kom ik tijdens mijn eerste pauze Wouter tegen. Een Nederlandse jongen van 25 jaar. Wout is lekker bezig, want hij is 4 maanden geleden in Amsterdam begonnen en dat verdient mijn respect. We zitten qua stoere praat en gedachte gangen aardig op het zelfde niveau. En besluiten even een paar dagen samen te wandelen.

Het nadeel is wel, dat Wouter van een biertje houdt......

19-10-2016 – Dag 26! Bestemming: Calzadilla de La cueza, afstand: 45 km

Wanneer ik met Wouter van start ga hebben we een afstand van 29 km voor ogen. Wanneer we deze plaats om 14 uur bereiken, zijn we een beetje in dubio. Nu al een herberg opzoeken en rusten of voelen we ons goed genoeg om de volgende plaats 16 km verder te bereiken? We eten een broodje en drinken een vruchtendrankje en kiezen voor optie 2.

Het zal niet makkelijk worden, maar moet te doen zijn. Uiteindelijk bereiken we 18.15 de herberg. Een voldaan gevoel, maar vroeg naar bed!

20-10-2016 – Dag 27! Bestemming Calzadillla de los Hermanillos, afstand 36 km

Oahj, mijn Duitse zusje Lea (18 jaar) wilt naar een herberg op donatie basis. Het is 36 km, maar dan kun je wel “gratis” slapen (ach je moet natuurlijk wel wat doneren :)).

De herberg bevindt zich in Calzadilla de los Hermanillos. Wouter en ik stappen de meters lekker weg. Lea was iets vroeger begonnen, maar komen we rond het middag uur weer tegen. We hebben het gezellig en bespreken het immigratie probleem en de presidentsverkiezingen in Amerika.

Wanneer we aan de laatste 8 kilometer zijn toegekomen, zitten de pijntjes er aardig in. We lopen over een stoffig grindpad en de zon staat hoog aan de hemel. Even onze gedachten proberen te verleggen met een spelletje Wie ben ik?.

Argh, de laatste kilometers worden echt zwaar, voor het eerst doen mijn hielen ook pijn. Rond 17.15 bereiken we de herberg. Hoog tijd voor een potje pils.

21-10-2016 – Dag 28! Bestemming: Reliegos, afstand 26 km

Eventjes een dagje iets rustiger aan. Daarnaast komen we morgen dan optijd aan in Leon en kan ik daar eventjes cultuur snuiven.

We hebben ons doel gezet op op Mansill de las Mulas ongeveer 29 kilometer. Eerlijk gezegd is er weinig te zien en te beleven. De wandeling gaat over grindpaden en langs geasfalteerde wegen. Wanneer we er 20 kilometer op hebben zitten, kunnen we pas voor de eerste keer om koffie. Blijkt dat ik in de laatste herberg mijn armbandjes ben vergeten. Klote.

Een jongen die Spaans spreekt belt voor mij naar de herberg, maar krijgt niet erg veel medewerking. Hmm, wat zal ik doen? Terug lopen is geen optie. We lopen verder naar de volgende herberg en overleggen daar met de receptioniste.

De herberg waar mijn armbandjes zijn blijven liggen, wordt gerund door vrijwilligers en heeft daardoor geen telefoonlijn, maar de receptioniste van de herberg waar we nu zijn gaat de armbandjes over 2 dagen ophalen en dan naar het hostel versturen waar ik op dat moment verblijf. Ik gooi eventjes wat extra in de fooienpor:)

's Avonds in de keuken is er Duitse jonge dame met haar dochtertje van 6. Het meisje is echt een vrolijk kind, zingt, tekent en fluit. Echt een leukertje. Wanneer Wouter en ik met de moeder in gesprek raken en toch benieuwd zijn waarom het meisje niet op school zit, vertelt de moeder dat ze tegen het “systeem” is in Duitsland en er een alternatieve leefwijze op na houden. Hmm, dat kan.... op zich natuurlijk een hele beleving voor zo een meisje om de Camino te lopen...... Dan vraagt het meisje of we met haar willen Uno'en, natuurlijk! Voor een meisje van 6 kent ze de regels uitstekend en spreekt ze ook al echt heel behoorlijk twee talen. Misschien werkt die leefwijze wel...

Maar dan ligt er op de bank tussen het meisje en mij een vlieg te spartelen, ze ziet de vlieg en raakt geëmotioneerd. Ik zet mijn grote duim op de vlieg en schuif hem van de bank af.......... OOHJOOHJOH wat heb ik gedaan...... het meisje barst in huilen uit en rent naar haar moeder. Komt de moeder met het meisje terug.... en ....... JA, ik heb het gedaan. Ik, Thommas Simon de Wit, heb mijn verontschuldigingen aangeboden aan een dode vlieg (om de lieve vrede te bewaren).

Nu heb ik toch aardig mijn bedenkingen over die alternatieve leefstijl. Wat moet er van dit meisje terecht komen in de grote mensen wereld?

22-10-2016 – Dag 29! Bestemming: Leon, afstand 18 km

In de herberg van afgelopen nacht, lagen Wouter en ik alleen op een kamer. Wanneer je dan eindelijk een nacht heb zonder gesnurk, moet je er meteen maar van profiteren en uitslapen. Daarnaast hoeven we vandaag maar 3.5 uur te lopen.

Echt bizar hoe je lichaam reageert op de gedachte dat je maar een korte dag voor de boeg heb. Na ongeveer 12 kilometer doet mijn rechter voet zo veel pijn dat ik bijna begin te hinkelen. Gelukkig zijn we er bijna.

Het is zaterdagavond en we zijn in Leon, hoogtijd voor een biertje. Alleen sluit de herberg om 22.30 uur haar deuren, ach kleintje dan. Met Wouter zit ik aan een bar waar een jonge dame werkt die zeer goed weet hoe ze mannen aan de bar moet houden. Ze is niet overdreven knap, maar haar borsten.. wow! En toch door haar kledingstijl is het weer niet sletterig, hmm moeilijk om te omschrijven, maar het was leuk om naar te kijken.

22.40 terug bij de herberg, SHIT deur op slot. Ik druk op de intercom en krijg vriendelijk te horen dat het na 22.30 is. Aarghh dat meen je toch niet? Na eventjes aandringen worden we op een achterdeurtje gewezen. Gelukkig.

23-10-2016 – Dag 30! Bestemming: Hospital de Orbigo, afstand 30 km

Weinig te beleven, nog steeds lopen we veel over grindpaden en asfaltwegen. Wel kom ik al meer te weten over Wouter. Eenvoudig gezegd heeft hij een typisch, maar interessant leven ;).

24-10-2016 – Dag 31! Bestemming: Rabanal del Camino, afstand 39 km

Veel open vlaktes, maar de paden worden langzaam weer mooier. Het begint weer heuvelachtig te worden! 's Middags bereiken we een plaatsje na 26 km, Wouter besluit het voor gezien te houden. Hij heeft onderweg een Italiaans meisje ontmoet en ze heeft beloofd een hotel kamer te boeken..... Argh ik voel me goed, dus loop nog even verder, na 39 km kom ik terecht bij Ref. Association Gauceimo. Een prima herberg, met super lieve hosts. Bij de gezamenlijke thee raak ik in gesprek met een Nederlandse vrouw +- 55 jaar. 3 jaar geleden heeft ze bewust besloten om als zwerver te gaan leven. Nee inderdaad geen dakloze als in Amsterdam, maar bewust als zwerver. Ze leeft zonder geld. Vaak slaapt ze buiten en daarom is ze nu onderweg naar Zuid-Spanje zodat de nachten weer wat warmer zijn. Echt super interessant om haar verhalen aan te horen, maar te gelijke tijd weet ik ook dat het niks voor mij is! :)

's Avonds even naar het kleine oude kerkje, speciaal voor de pelgrims worden er liederen gezongen.

25-10-2016 – Dag 32! Bestemming: Ponferrada, afstand 34 km

Yeah! Eindelijk weer echt de bergen in, helaas is het vandaag dan wel weer meteen zo mistig dat ik geen hand voor ogen zie...... hmmm. Bereik ik eindelijk het hoogste punt van de camino.... valt er niks te zien. Achja, soms zit het mee en soms zit het tegen. De kilometers stappen wel veel makkelijker weg als de route een beetje uitdagend is. Dan kom ik bij het kruis aan waar je symbolisch een steen weg moet gooien die je vanaf het begin van de camino bij je draag. Mijn mooie steentje had ik al vanaf ST Jean Pied du Port in het borstzakje van mijn rugtas. Zo kon ik makkelijk mijn negatieve gedachtes en ervaringen vanuit het verleden in dat steentje stoppen. Erg gevuld was mijn steentje dus niet, maar joh.... het is ook maar symbolisch hea!

Later op de dag breekt de hemel open en word ik getrakteerd op een prachtig uitzicht en berglandschappen.

26-10-2016 – Dag 33! Bestemming: Vega de Valcarce, afstand 37 km

Lopen lopen en Lopen. Ik geniet er echt van.

27-10-2016 – Dag 34! Bestemming: Calvor, afstand 47 km

Ik start de dag met de gedachte om 32 km te lopen, ik ben lekker onderweg en haal allemaal mensen in die ik nog niet eerder ben tegengekomen. Dat geeft toch energie, daarnaast heb ik een andere hele slechte eigenschap bij mijzelf ontdekt in de afgelopen weken. Ik ben er niet trots op, maar het gaat vanzelf: Wanneer ik andere mensen zie die er moeite mee hebben of pijn hebben, ga ik zelf juist weer rechter lopen en lijkt het allemaal weer een stuk makkelijker te gaan..... hmmm.

Rond 14 uur 's middags moet ik in eens ongelooflijk nodig poepen, het eerst volgende dorp is nog 3 km, SHIT. Met de billen bij elkaar loop ik de berg af.... ohohjo gelukkig bereik ik het dorp voordat het langs mijn broekspijp naar beneden druipt, ik knal daar die pot vol..... wat een opluchting. Meteen even een colaatje op het terras en voldaan geniet ik. Wanneer ik het dorp verder in loop is er een bordje met 14 km naar volgende dorp. Mede door het gevoel van opluchting krijg ik overmoed en wil die 14 km er nog wel even achteraan knallen. Mijn waterfles is half vol en als eten heb ik alleen nog een stuk heel droog brood bij me, ach die 14 km is vast een eitje.....

Wanneer ik net de eerste 3 km afgelegd heb, krijg ik al spijt van deze beslissing.... maarjaa terug.... wie gaat er nou terug!?!?!

Ik loop verder en klim al verder omhoog, de zon schijnt zeer krachtig en mijn waterfles gaat veel harder dan gedacht. Mijn voeten beginnen echt pijn te doen en die klote afstandsbordjes schieten voor geen meter op. WAAROM ZEG MIJ WAAROM vind ik het toch zo nodig om mijzelf zoo ongelooflijk veel pijn te doen...... Wat een ellende, ik vervloek mijzelf wel duizend keer. Wat wil ik mijzelf in hemelsnaam bewijzen?

Eindelijk bereik ik een herberg, meteen check ik in. Goh, deze herberg staat in de middle of no-where.... geen supermarkt in de buurt. Dan toch maar dat droge brood en oja, ik had ook nog een blikje tonijn al weken in mijn rugzak. GRRRR...Klote, dat blikje tonijn, blijkt geen tonijn te zijn maar olijven in olijvennat. Hmm, ik dep mijn brood in de olijven en eventjes voel ik me net Jan Stam (van man bij hond) met zijn augurkennat..... :D

28-10-2016 – Dag 35! Bestemming: Portomarin, afstand 21 km

Oahj, laatste 100 km zijn aangebroken. Je zou zeggen dat het mij een enorme boost moet geven, maar echt.... in tegendeel. Misschien door de slopende dag van gister of de mensen die allemaal in Sarria beginnen (dit is de kortste afstand om het pelgrimscertificaat te ontvangen). Ik weet het niet, maar mijn motivatie is gedaald tot een diepte punt. Maar opgeven, Nooit!

De omgeving is juist weer super, leuke bergen en plaatjes.

Bij de herberg waar ik aankom is een Spaanse jonge dame van 25 de host. Nadat ik mijzelf heb opgefrist ga ik even een gesprekje met haar aan, toevallig heeft ze bij het inchecken heel goed onthouden dat ik 26 ben en Thommas heet. We praten over van alles en nog wat en het is echt gezellig. 's Middags vertelde ze dat ze 19 uur klaar is met werken. Hmmm dit keer is ze er om 19.15 nog. En wanneer ze dan toch weg wilt gaan en ik op mijn laptop bootjes aan het zoeken ben op Crewbay. Komt ze best wel dichtbij vragen hoe het met me gaat, ze raakt me best wel opmerkelijk aan en kriebelt even door mijn haren..... Hmmm, ik geloof niet dat Pelgrims sex hadden tijdens hun camino.... Dit keer gebruik ik mijn ring eens in mijn voordeel.... helaas meid ik heb een vriendin :).

Het is vrijdag en via Crewbay heb ik contact met Humaid om vanaf Grenada (Granada :)) naar Panama te zeilen. Eigenlijk gaat het contact zo snel en makkelijk, te mooi om waar te zijn. Maar het klinkt veel belovend. Tijd voor een biertje.

29-10-2016 – Dag 36! Bestemming: Palas del Rei, afstand 24,9 km

Gestimuleerd door mijn zeilafspraak, heb ik weer ontzettend veel zin om de Camino af te ronde en door te gaan naar het volgende project. Tijdens de wandeling fantaseer ik mijzelf alweer op die zeilboot in de prachtige Cariben.

Het wandelen gaat vrij eenvoudig en vroeg op de dag kom ik aan in Palas del Rei. Wanneer ik weer online ga zie ik dat ik weer een berichtje heb van Humaid. De boot is net vertrokken uit Saint Vincents.... hea wacht eens even. Ik zoek Saint Vincents op Google-maps en Grenada....... SHIT MAN, Humaid bedoelde niet de stad / landsdeel in Spanje, maar het eiland vlak voor Venezuela. Oh men oh men... dit gaat helemaal fout, het was ook te mooi om waar te zijn.... Ik zoek de vliegtickets naar Grenada erbij en maak de berekening, hmm dit is te veel man! Ik stuur Humaid een berichtje dat ik me ongelooflijk vergist heb en het vliegticket te duur is....

's Avonds zoek ik weer verder naar andere bootjes en mogelijkheden.

30-10-2016 – Dag 37! Bestemming: Ribadiso da Baixo, afstand 26 km

In gedachte over mijn vergissing en wat ik nu zal gaan doen.... Vanaf Las Palmas start 20 november de ARC+ (een zeilwedstrijd), hmm dan ga ik daar denk maar heen op de bonnefooi en hopen dat een boot nog extra bemanning zoekt. In gedachte ben ik mij zelf al aan het verkopen...... “dan laat ik een t-shirt drukken met een pakkende tekst etc etc.”

Of toch naar Humaid.... hmm eten en drinken wordt betaald op die boot en het is een catamaran.... wel echt een droom van mij.......

Onderweg ontmoet ik Daniel een 30 jarige Spanjaard uit Andulicia, we praten over de camino, de sportieve prestatie...... Dan vertelt hij tussen neus en lippen door dat hij met de auto naar Santiago is gereden en dinsdag 1 november weer terug rijdt. En daarbij passeert hij ook Madrid. Dat klinkt interessant....

Bij mijn hostel aangekomen open ik weer het internet. Berichtje van Humaid..... hij is bereid om mijn vliegtickets te betalen... HEA WAT ECHT? Ja het staat er toch echt. Hij betaalt ze pas als ik bij zijn boot arriveer... hmm dat is wel begrijpelijk.

Dan toch maar naar Humaid, het contact is snel en goed, zijn boot ziet er goed uit..... tja het blijft een gok... maar wie niet waagt wie niet wint. 15 minuten later heb ik mijn vliegticket van Frankfurt naar Grenada geboekt..... nu nog even een lastminute van Madrid naar Frankfurt, and i am good to go!

31-10-2016 – Dag 38! Bestemming: SANTIAGO DE COMPOSTELLA, afstand 42 km

Hmm ik heb vannacht besloten om van Daniels aanbod gebruik te maken, als ik alles zo bij elkaar optel scheelt het toch veel geld. Dit betekend wel dat ik de laatste dag afsluit met 42 km, maar ik voel me goed en die laatste kilometers zal Santiago de Compostella me vast wel naar binnen zuigen. De dag begint mooi, nog een beetje natuur en heuveltjes, maar dichterbij Santiago wordt het meer industrie.

Rond 15 uur bereik ik de rand van Santiago de Compostella, ik vraag me af hoe dit hoort te voelen? Aan de rand van de stad is een monument geplaatst ter ere van de Camino, een Braziliaan schreeuwt zijn emoties eruit in een video-selfie en andere mensen staan elkaar te knuffelen. Hmmmm, ik maak ook even een paar foto's en loop door naar de kathedraal. Nog voor ik het hoogte punt bereik scoor ik wat versnaperingen, en daar is hij dan de Kathedraal van Santiago de Compostella, een schitterend bouwwerk, maar ik heb weer net de pech dat hij vol staat met steigers... ze zijn hem aan het schoonmaken...... Op het plein voor de kathedraal staan meer pelgrims te knuffelen en sommige zelfs te huilen...... ik begin me toch langzaam af te vragen of er iets mis is met mij? :S

Meteen maar mijn credentials inwisselen voor het pelgrimscertificaat, bij het kantoor sta ik ongeveer een halfuur in de rij. Wanneer ik aan de beurt ben overhandig ik mijn stempelboekje. “Dat is niet genoeg hea” zegt mevrouw. Vanaf (de stad) Sarria moet je minimaal 2 stempels per dag hebben om volgens de regels van Santiago het pelgrimscertificaat te mogen ontvangen. Achteraf heb ik dit wel ergens gehoord, maar ik was vandaag zo lekker die kilometers aan het killen dat ik er helemaal niet meer over nagedacht heb.... Hmm mevrouw overlegt even met haar collega en bekijkt de afstanden die ik dagelijks heb gelopen. Okee toch wel, ik ben geslaagd :D. Pelgrino Thommas Simon de Wit

Ik check in bij het zelfde hotel als Daniel, eigenlijk iets boven budget, maar dat heb ik wel verdiend. Daarnaast is het een privé-kamer met handdoeken, dekens etc. Argh mag wel!

's Avonds samen met Daniel naar de kerk voor de pelgrimsmiss, eigenlijk wilde ik 1 november aankomen tijdens All Saints day in Spanje, want dan zou de grote pot met wierrook door de kerk geslingerd worden, maar ook deze kerk is een beetje commercieel ingesteld. Als er €300,- betaald wordt, doen ze het ook....:) En gelukkig is er een groep toeristen die het bedrag samen betalen.... Echt helemaal top, nu heb ik alles gezien wat ik wilde!!

Daarna uit eten met Adriaan (Nederland), Luca (Italië) en Daniel. Paar biertjes erbij en gezellig praten, gelukkig vertelde Adriaan mij dat hij die emoties ook niet had bij het monument of de kathedraal..... het ligt dus niet aan mij :P. Wij Nederlanders zijn daar toch even te nuchter voor.

Om 23 uur hou ik het toch echt voor gezien, ik ben gebroken.

01-11-2016 – Dag 39! HEERLIJK GESLAPEN! Man man man, wat kan je als mens daar van genieten. Gewoon een bed met deken, geen gesnurk, geen tocht.... heerlijk.

Daniel klopt om 8 uur op mijn kamerdeur, hij wil zo vertrekken naar Madrid. Even een uitgebreide ochtenddouche en ik ben klaar voor de rit van 5 uur.

De eerste twee uur op de weg lopen langs de Camino, grappig om in zo een korte tijd zo veel herkenningspunten te zien. We bereiken om 16.00 uur Madrid en Daniel dropt mij bij het eerste de beste metro-station. In het centrum trakteer ik mijzelf op een biertje en zoek een hostel voor de nacht. 's Avonds loop ik nog even de kroeg in en er is Championsleague voetbal, prima! Maar na de wedstrijden hou ik het voor gezien, mijn benen zijn op.

02-11-2016 – Dag 40! Voor het eerst in mijn leven wakker geworden in Madrid, hoewel ik me had voorgenomen om lekker even uit te slapen, lukt dat niet erg. Het Camino ritme zit er nog te veel in. Vroeg in de ochtend verzorg ik mijn voetjes, al het dode vel en oude blaren kan ik nu wel weg knippen. Rond 9 ga ik de straat op voor een ontbijt en heb ik als missie om mijn vliegtickets te printen, naar de kapper te gaan en mijn Camino documenten naar huis sturen.

Helaas slaapt 90% van Madrid nog, veel winkels zijn nog niet open.

Dan maar kijken of ik mee kan met de “free city tour”, een vriendelijke jongen beschrijft de tour en ik besluit mee te doen. Alleen duurt de tour wel 2.5 uur..... hmm, dat wordt krap. Ik ga mee zo lang ik kan. In een korte tijd leer ik toch weer heel veel over Spanje en Madrid.

Dan hup mijn tickets printen, tas ophalen en richting het vliegveld. Inchecken had ik al online gedaan en mijn backpack heb ik zo strak aan gegespt dat hij door de handbagage mag, hmmm moest alleen nog wel even mijn schaartje eruit halen :). Om 15 uur zit ik in het vliegtuig en om 17.30 uur bereik ik Frankfurt, oahj mijn volgende vlucht gaat pas morgenochtend om 11 uur. Tijd genoeg.... iets te veel misschien. Maar omdat ik mijn bagage niet hoef op te halen, kan ik op het vliegveld blijven binnen de douane controle.

Eerst ga ik even in een openbare ruimte zitten met werkplekken, zit ik net lekker mijn dagboek bij te werken, komt er een dronken Rus binnen. Eerst doet hij een beetje vervelend tegen een paar spleetogen, maar daarna tegen een meisje. Het meisje zal rond de 20 zijn geweest, springt op en rent naar mij toe en gaat achter mij staan “Please, help me”.... Hmm, ik wilde al wat van zijn gedrag zeggen toen hij die spleetogen lastig viel, maar nu moet ik wel. De Rus brabbelt in het Russisch en wil het meisje betasten, want volgens hem is het een hoer. Daarna wil hij wel met mij vechten als ik dat soms wil....... Hmm, wat is het beste om te doen? Ik blijf rustig en probeer uit te leggen dat ik niet hoef te vechten. Daarna probeer ik het accent van het gesprek te verleggen door te vragen waar hij vandaan komt, waar hij woont etc.. op zich gaat het goed... hij praat zo goed als hij kan Engels en hij is niet zo agressief meer. Ik vraag aan het meisje of ze beveiliging wil gaan halen. Tegen de tijd dat er iemand van het vliegveld arriveert, lijkt het net alsof de Rus mijn beste vriend is..... Hij lacht en hij huilt.... maar nu moet ik eerst aan het vliegveld personeel uitleggen dat Alex (zo heet hij) toch echt geen vriend van me is. Tjonge jongen.........

Uiteindelijk wordt hij, zonder veel geweld, afgevoerd van het vliegveld, uit zijn ticket bleek dat hij 's middags om 14 uur een vlucht naar Sint Petersburg had moeten hebben.....

Verder met mijn huiswerk en daarna even eten bij de Burger King.... en nu... nu moet ik gaan slapen op het vliegveld. Ik zoek naar het rustigste gedeelte van het vliegveld en ga liggen op zo een soort van strandstoel-ligbed. Het wordt later en later en op zich is de locatie van de stoel perfect, het is stil, vrij donker en in een hoekje...... maar de vorm van zo een stoel.... daar kun je toch niet op slapen?!? Grrr, om middernacht toch maar naar een andere plek zoeken. Even verderop vind ik een rij van 4 stoelen, vrij hard, maar ik kan in ieder geval horizontaal.

03-11-2016 – Dag 41! Het zoeken naar de andere slaapplek was een hele goede beslissing, rond 5 ontwaakt het vliegveld weer, maar dit betekend dus dat ik gewoon 5 uur achter elkaar heb geslapen! Top! Ik dut nog even verder en om 7 uur is het zo druk dat het ongemakkelijk voelt. Dan toch de Camino documenten maar versturen naar Nederland, hiervoor moet ik helaas wel “naar buiten” (door de douane). Ach ik heb ook niks te verbergen en ik barst van de tijd.

Online inchecken was niet mogelijk, dus doe ik ook dat meteen maar.

Nu even koffie drinken en mijn dagboek bijwerken en terwijl ik dit typ zit de Rus van gisteravond nuchter tegenover mij. Ik denk alleen niet dat hij mij herkent (of hij doet net alsof).

Met een vertraging van één uur stap ik in het vliegtuig naar Grenada. Helaas heeft mijn telefoon het begeven en van Humaid heb ik nog niet de juiste marina ontvangen.

Na een vlucht van 10.5 uur bereik ik Grenada, het is hier nu 5 uur 's middags. Als een van de eerste bereik ik de douane post, maar met de informatie die ik bezit, mag ik het land niet binnen. Ze moeten de marina weten. Shit shit shit, ik probeer uit te leggen dat mijn telefoon stuk is, waardoor ik de booteigenaar niet kan bellen. Hier hebben ze helaas geen boodschap aan. Hmm, dan maar mijn laptop starten en hopen dat mijn google account al een back-up heeft gemaakt met Humaid zijn nummer, natuurlijk is de batterij van mijn laptop leeg. GRR, even een stroompje bietsen bij het toeristeninfo punt. Yess, google heeft Humaid's nummer opgeslagen, ach op google zoek ik naar “marina Grenada” en kom uit bij Port Louis (is ook meteen de grootste) kijken of ze die accepteren bij de douane. Wanneer ik terug kom bij de douanier en port Louis invul is alles binnen 10 seconden geregeld. TOP! Hmm ik zie een groepje mensen in een taxi stappen en vraag of ik mee mag liften, toevallig gaan zij ook naar Port Louis, hmm dan kan ik het daar eerst wel proberen. En meteen heb ik BINGO, daar ligt Patin de katamaran van Humaid. Jemig wat een apparaat man....

Ik klop op de boot en Humaid springt op...... hij is blij verrast mij te zien. Ongeveer ander half uur zat hij al in zichzelf te vloeken over het feit dat ik niet aangekomen was en geen berichtje meer had gestuurd sinds 2 dagen.... :) Maar dat maakt de verrassing des te mooier!

We gaan even eten bij een restaurant en het idee dat arabieren geen alcohol drinken wordt gelukkig meteen teniet gedaan. PROOST!

04-11-2016 – Dag 42! Humaid heeft mij een mooie kamer toebedeeld op zijn boot, echt die boot is groot hea! Hij is ongeveer 15 meter lang en 8 meter breed, wat een binnen ruimte. Humaid heeft de boot zelf ontworpen en gemaakt (noahja hij had 3 mensen een jaar lang in dienst om hem te helpen) . En Patin zoals de boot heet is geheel van aluminium, helaas zijn er nog wel wat verbeter puntjes aan te brengen en daar werken we vandaag dan ook hard aan.

Daarnaast heeft de boot geen standaard mast, maar een mast die in een ovaal loopt (de enige boot op de wereld met deze constructie) en ook dit heeft Humaid zelf bedacht en ontworpen. Hier had hij helaas wat langer over na moeten denken, maar dat geeft hij gelukkig ook zelf toe.... :)

De constructie: het zeil en de mast is afgekeken van de vroegere Latijnse zeilboten, toen der tijd moest alleen bij overstag het zeil verplaatst worden van de ene zijde van de mast naar de andere zijde van de mast. Humaid heeft dit probleem willen ondervangen met een mast waarbij het zeil door het midden loopt en de bolling van het zeil dus in het ovaal plaats vindt. De giek loopt dus ook door de mast van voor tot achter en wanneer het zeil uitvouwt openen er als het ware 2 gieken als een schaar (zowel aan de onderzijde van het zeil en de bovenzijde van het zeil).

Maar zoals gezegd de constructie werkt niet! Het bruikbare zeiloppervlak is te klein ten aanzien van het formaat van de boot.

We demonteren de gieken en alle extra onderdelen die nodig waren voor deze constructie. Daarna geven we de genua aan de onderzijde een andere positie, zodat deze meer voorwaartse kracht zal genereren.

Na een dag in de brandende Caribische zon, ben ik 's avonds gesloopt. Lekker op tijd naar bed.

05-11-2016 – Dag 43! 's Ochtends gaan we verder met de kleine werkzaamheden aan de boot. Wel vraag ik me af of er niet eens een boot voor mij kan zijn die gewoon klaar is..... Hop opstappen en wegvaren weet je wel, maar tegelijkertijd realiseer ik me ook dat je dan waarschijnlijk een financiële bijdrage moet doen en je vliegticket zeker niet betaald wordt.....

Vandaag kom ik er wel achter, dat ik vaak een miscommunicatie met mensen heb, omdat ik dingen te goed wil doen. Zo was er lekkage bij een van de voorramen, ik demonteer de af-dicht-strip en begin netjes en secuur de oude kit weg te snijden. Humaid komt me helpen, met een grove staalborstel en hij laat de helft van de oude kit zitten. Vervolgens kwakt hij er een berg nieuwe kit op en drukt de af-dicht-strip terug. Overal komt overtollige kit tussenuit, hoppa een beetje wegsmeren hier en daar en klaar is Kees. SJONGEJONGEJONGE, ik was begonnen met het poetsen van zijn chroomwerk, maar als we zo met de boot omgaan, heeft dat ook geen zin.

's Middags heb ik wat vrije tijd en verken ik Grenada. Zo een eiland midden in de Caribische zee, dat zou toch paradijs moeten zijn......? Ongetwijfeld dat je het zo zou ervaren als je in je 5 sterren hotel zit aan het strand en alles geserveerd wordt, maar als je door Saint George loop (de hoofdstad van de eilandstaat) is het ver van paradijs. Het weer en de omgeving is mooi, maar de mensen maken er echt een puinhoop van. Overal afval, kei hard de muziek aan, veel dakloze en huizen en wegen worden niet onderhouden. Hmmm.

Dan maar even een wifi opzoeken om mijn moeder te bellen, die is natuurlijk weer erg nieuwsgierig :P!

06-11-2016 – Dag 44! Vroeg vertrokken richting open zee en zeilen gezet naar Dominica. Er staat een krachtige oostenwind, naast de motor rollen we de genua uit. Gemiddeld halen we een snelheid van 4.8 knopen. Als ik Humaid moet geloven, is dat niet verkeerd voor Patin.

Omdat we nu maar met twee personen op de boot zijn, hebben we shifts van 3 uur afgesproken. Waar ik bij mijn vorige zeilavontuur nog erg teleurgesteld was door de aanwezigheid van een auto-pilot, ben ik nu juist teleurgesteld door de afwezigheid van de auto-pilot. Zo een accessoire neemt toch veel werk uit handen, maarach het houdt je wel wakker.

07-11-2016 – Dag 45! Kort nachtje, of eigenlijk juist een lange met veel onderbrekingen.... De boot doet het goed en we cruisen lekker door. De koers is bijna 0º noord en terwijl we verschillende Caribische eilanden passeren, tikken de nautische mijlen lekker weg.

08-11-2016 – Dag 46! Rond 5 uur 's morgens bereiken we Dominica, nu nog pikken donker en Dominica heeft geen marina. We dobberen tot de zon op komt en rond 7 uur worden we aan een ankerplaats geholpen. Dicht voor de kust en vlakbij Roseau (de hoofdstad).

Eventjes wat slaap inhalen en de douane regelen, daarna zet Humaid mij af aan land en ga ik het eiland verkennen. Dominica lijkt zo op het eerste gezicht al een stuk beschaafder dan Grenada.

09-11-2016 – Dag 47! We zijn naar Dominica gezeild om drie extra crewleden op te halen. Sonja (van Portugal), Bianca (van Korea) en Janei (van Schotland). Sonja was twee weken daarvoor al bij Humaid op de boot geweest, maar door een ander crewlid (die inmiddels vertrokken is), voelde het toen voor haar niet goed om mee te gaan. Nu het andere crewlid vertrokken is, heeft Humaid Sonja weer gevraagd en zijn we dus speciaal voor haar naar Dominica gezeild....... Dan denk ik natuurlijk.... dat moet een bijzonder knap en lief meisje zijn...... Okee, lief zal ze ongetwijfeld wel zijn.... maar knap..... zeker niet. Hmm, Bianca is een vriendin van Sonja en komt dus uit Korea, opzich kun je naar Bianca wel kijken, maarja bij mijn vorige zeilervaring was er ook iets met een Koreaanse vrouw..... dus kijk ik maar niet te veel naar Bianca :P.

En dan Janei..... zij is vanuit Manchester naar Dominica gevlogen. Op haar profielfoto van crewbay had ik wel al gezien dat ze nooit een prijs zou winnen..... Maar daar staat ze dan op een steiger hevig te zwaaien of we haar op willen halen.... Hadden we dat nou maar nooit gedaan.......

Wat een ongelooflijk kort lelijk propje is dit zeg en volgens mij is ze niet meer stil geweest sinds het moment dat ze een voet op de boot gezet heeft. Hmmm, allemaal verhalen over allemaal problemen in de trand van “een vriend van mij heeft dit”, “een business partner van mij heeft dat”, “ik heb zelf een keer gehoord dat”.... Ohjohjohj, zoooo anders dan dat ik ben.

Achja, we moeten het er mee doen en 's avonds gaan we als team uit eten.

10-11-2016 – Dag 48! Top 1 attractie op Dominica → Boilling lake.

We kunnen nog niet vertrekken, omdat Bianca mee doet een een “free dive” wedstrijd die 11 november afloopt. Van Humaid krijg ik een dagje vrij en ik besluit Boilling lake te bezoeken en vooruit ik kan natuurlijk moeilijk tegen Janei zeggen: jij mag niet mee...

In Roseau zoeken we de juiste locale bus om naar het startpunt van de hikingtrail te gaan. In het busje ontmoeten we Tina en Andrew een koppel uit Zwitserland. Zij hebben de trail al vaker gelopen en willen wel als guide fungeren. En dat is echt TOP! Ik wilde de trail lopen zonder guide, maar ik denk dat ik nog niet halverwege gekomen zou zijn....

De trail is echt best wel intens, handen en voeten zijn nodig om op de route te blijven. Na ongeveer een uur krijg ik het idee dat het propje op wil geven, maar ze is toch taaier dan ik dacht. Na 3 uur bereiken we boiling lake.... WOW gewoon een klein meertje vol gas aan de kook, er schijnen er maar twee van op de wereld te zijn! Moet je nagaan hoeveel activiteit er hier onder de grond is, naast het meer is er een soort van maanlandschap waar allemaal kleine waterstroompjes al kokend samen komen.

Op de weg terug passeren we een riviertje met een paar kommetjes, midden in de jungle onze eigen hotspring. Fantastisch! Na lekker uitgerust te zijn, hiken we terug naar het startpunt. Ohja, bij het startpunt zijn een aantal scenes opgenomen van Pirates of the Caribiean. Als Johnny Depp manoeuvreer ik mijzelf door het water tegen de stroom in. Schnappy!

Terug bij de boot, ben ik blij dat ik zit. Mijn benen voor het eerst weer in actie na de camino, voelt goed! maar vermoeiend.

11-11-2016 – Dag 49! Vandaag pas ik een dagje op de boot, Humaid is bang dat er iets verkeert gaat zo vlak voor de start van onze tweede leg..... Prima, zo heb ik lekker veel tijd om de bijbel te lezen.

's Middags moet ik nog wel even helpen om onze drinkwater voorraad aan te vullen.

Aan het begin van de avond, wil ik toch nog even de stad in... het is tenslotte vrijdag. De feestjes beginnen hier al vroeg en ik vind een barretje met aardig wat gezelligheid.

De muziek staat overdreven hard en de vrouwelijke feestgangers schudde met de billen, maar toch er hangt een aparte sfeer. Rond acht uur hou ik het voor gezien.

12-11-2016 – Dag 50! Vroeg in de morgen arriveren Bianca en Sonja bij de boot. Humaid gaat meteen naar de douane om uit te checken, maar wanneer hij om 11 uur terug komt, is het uitchecken nog niet gelukt, omdat alle nieuwe crewleden daarbij aanwezig moeten zijn..... kom om 14 uur vanmiddag maar terug.

's Middags gaat het team voor de tweede ronde, ik blijf weer bij de boot. Humaid heeft bedacht dat ik nog wel even een toeter aan kan sluiten. Prima, doe ik met liefde, maar alsjeblieft geef me dan wel het gereedschap dat ik nodig heb. Achja, het gaat vrij aardig.

16 uur is iedereen terug bij de boot, nog even tanken en door voor deel 2 van ons avontuur.

Helaas moet ik constateren dat Humaid toch een beetje hypocriet is. Ik kan het goed met hem vinden hoor, daar niet van, maar Janei maakt tijdens het tanken even een praatje bij een restaurant. Tegen mij begint Humaid te brommen dat ze alweer weg is en dat we geen tijd hebben voor al dat gepraat, maar wanneer de restaurant eigenaresse even bij de boot komt kijken, heeft Humaid in ene wel tijd om haar een rondleiding door de boot te geven..... apart. Daarnaast vertelt Humaid aan Sonja en Bianca van alles over de boot en het besturen van de boot. Maar aan Janei vertelt hij niks en vervolgens wel geïrriteerd zijn als het sturen bij Janei niet zo goed gaat.

En als laatste: maakt Humaid kinderachtige grapjes met Sonja en Bianca, ook goed, als jij dat wil, maar laat mij erbuiten. Ik verplaats mijzelf wel wat meer naar de achtergrond.

Volgens mij was dat wel een beetje wat ik nu te klagen heb. Verder gaat het bijzonder goed en typ ik nu mijn dagboek op het achterdek van deze prachtige boot met een uitzicht over de Caribische Oceaan :D!

We zijn laat in de middag vertrokken en de eerste nachtshift begint, omdat we nu met 5 personen zijn is het rooster een stuk relaxter. Tot middernacht hebben we een dubbele bezetting aan het roer, dan van 12 tot 3 is de kapitein aan de beurt en van 3 tot 6 hou ik de wacht.

13-11-2016 – Dag 51! Om 6 uur duik ik opnieuw mijn bed in om lekker mijn uurtjes slaap in te halen. Tot er om half 8 een hels kabaal op de boot ontstaat. Ik spring mijn bed uit om te kijken wat er aan de hand is. Gelukkig niks aan de hand...... we hebben een mahi-mahi gevangen van 60 cm lang! Janei fileert de vis en ik ga nog een keer terug naar bed.

De meiden vinden het sturen erg leuk en dat is perfect. Zo kan ik nog meer van het moment genieten, het stoeltje op het achterdek wordt mijn favoriete plek.... Kopje koffie drinken, bijbel lezen en af en toe een sudoku.... Dit klinkt misschien best saai en de eerste dag is het dat ook wel, maar daarna accepteer je het en kun je er gewoon echt van genieten. Zo relaxed kan het leven zijn.

's Middags worden we op een dolfijnen show getrakteerd..... prachtig.

Misschien is Janei niet mijn favoriete persoon aan boord, maar ze kan echt ongelooflijk goed koken..... Dat is ook wat waard :).

14-11-2016 – Dag 52! Om 3 uur gaat mijn wekker weer voor de nachtshift, ik heb het geluk dat vannacht de SUPER-MOON op het programma staat. Een verschijnsel waarbij de maan super dicht bij de aarde staat..... het komt maar één keer in de 60 jaar voor! En dat mag ik dan ervaren vanaf de Caribische zee. Wat een fantastisch leven heb ik toch!

's Ochtends slaap ik weer even verder en daarna pak ik mijn dagelijkse ritueel weer op. Sfeer op de boot is niet geheel relaxed. Op zich gaat alles goed, zeker voor mij, maar ik merk dat de kapitein Janei, ten aanzien van de andere meiden, niet juist behandelt. Maarja Janei is een volwassen vrouw met een grote mond, die kan wel voor haarzelf opkomen. Toch wordt er geen dialoog gestart.......

Ook vandaag weer vele dolfijnen rond de boot, bijna zo veel dat het een beetje saai wordt :p.

15-11-2016 – Dag 53! Weer een dag op de boot. Man als ik deze trip vergelijk met mijn Aziatische zeilavontuur is het een wereld van verschil. Op de draaiende motor na dan :), verder gaat alles zeer goed! Omdat we bijna volledig voor de wind hebben, proberen we vandaag de spinaker uit. Het is nogal een gekloot, want elke keer als we het zeil hijsen, draait de bovenkant. Wanneer het zeil eindelijk goed werkt en we voldoende kracht uit het zeil halen, schakelen we de motor uit.

De snelheid zakt naar gemiddeld 3.8 knopen, maar we zijn wel echt aan het zeilen! Helaas duurt het maar twee uur, want dan zakt de wind weer en stort de spinaker ter aarde.

Verder heb ik een vrij goede relatie met alle crewleden, zelfs met Janei ga ik inmiddels vrij goed door één deur, maar onze persoonlijkheden blijven verschillend.

16-11-2016 – Dag 54! Ik start de dag met mijn nachtshift, vandaag bereiken we Bonaire. Volgens onze berekening zouden we rond 15 uur aankomen, het wordt iets later, maar we zijn er. Zo een “arrival” voelt toch lekker hoor.

We gaan naar het restaurant van de marina en dineren als een gezellig team. 's Avonds na een paar biertjes vrij op tijd naar bed. Eindelijk weer een volledige nacht slapen!

17-11-2016 – Dag 55! Als eerste aanmelden bij de marina en daarna langs de douane en immigratie. Echt leuk om zo ver van thuis en in dit klimaat Nederlands te kunnen praten! Bij de douane komen we tot een grappige ontdekking. De boot heet Patin, maar wanneer we de papieren invullen en inleveren bij de ambtenaar begint hij te lachen. Hij vraagt de naam van de boot nog wel 5X. Daarna haalt hij zijn collega erbij om samen te lachen..... Nou vertel op wat is er. Hij legt uit dat Patin in het Papiamento Penis betekent en weer ligt hij in een scheur. :D Ach het is ook wel grappig.

Daarna hebben we dezelfde grap bij de immigratie en nog wel 10X op andere plaatsen.

's Middags verken ik op eigen houtje de rest van Bonaire en 's avonds duik ik een kroeg in. Hans, een man op leeftijd, zit ook aan de bar. We raken in gesprek en de biertjes vloeien heerlijk door mijn keel. De marina poort sluit om 23 uur en ik heb geen poortsleutel..... Toch maar van mijn beste kant laten zien en mijzelf weer op de boot melden. Iedereen lijkt al te slapen, helaas ontdek ik de volgende morgen dat de kapitein en Bianca naar een salsa avond zijn geweest en het veel gekker hebben gemaakt dan ik.......

18-11-2016 – Dag 56! In Bonaire hoef je geen VPN aan te zetten om Expeditie Robinson terug te kijken..... Elk vrij moment gebruik ik om de 3 afleveringen die ik achterloop in te halen, maar wat een frustratie brengt dat met zich mee. Als ik dichtbij de wifi antenne wil zitten, sterft het er van de muggen..... Als ik op de boot ga zitten is de ontvangst niet sterk genoeg om een programma te kijken. GRRRRR!!!!

's ochtends eerst even naar het strand en snorkelen, rond de middag begint de regen dus weer terug naar de boot. Humaid gaat met Bianca en Sonja lunchen, ik blijf onbedoeld met Janei achter op de boot. Toch maar een gesprekje met haar aanknopen over de huidige situatie en de spanning tussen haar en de kapitein. Tussen neus en lippen door heeft Humaid al een paar keer tegen mij en Sonja gezegd dat hij Janei van de boot zou zetten in Bonaire.... maar hierover heeft hij nog niks tegen Janei zelf gezegd. Ik vind dat toch niet helemaal rechtvaardig en snij het onderwerp aan, met de gedachte dat Janei, zo wijs als ze is (of doet in iedergeval) de hele situatie toch zelf ook wel even heeft overdacht. Maar alles wat ik aanbreng komt koud op haar dak vallen... Eventjes verdraait ze het gesprek zelfs zo erg, dat ze tegen mij zegt “dat ik het alleen maar aanbreng, omdat ik haar van de boot af wil hebben” Tjoh.... het lijk expeditie Robinson wel :P.

Joh, ik zeg “doe ermee wat je wil, maar een gesprekje met de kapitein kan nooit kwaad”.

Later hoor ik van Sonja, dat Janei eerst bij haar mijn verhaaltje heeft geconformeerd en daarna het gesprek is aangegaan met de kapitein. De lucht was geklaard en Janei hoorde nu voor het eerst, dat we helemaal niet door zeilen tot Panama....... Wel zo eerlijk om dat aan iedereen te vertellen wat de plannen zijn.

Om kwart voor 5 komt Humaid terug bij de boot en hij wil voor morgen een Pick Up huren om Bonaire te verkennen..... De meeste car-rentals sluiten om 5 uur, wil jij het even regelen Thommas. Ja tuurlijk, kijk wel even..... Gelukkig vind ik nog een bedrijfje dat open is en ik huur een mooie Mitsubishi L200. Daarna heb ik met Rens afgesproken (een vriend van Sonny) bij Karels Beachbar, Rens zijn familie is er ook bij, we praten wat over koetjes en kalfjes en ondertussen leer ik veel over Bonaire. 's Avonds samen met Rens naar beachclub Spice, een schot in de roos. Heerlijk biertjes drinken met mijn voeten in het zand.

19-11-2016 – Dag 57! Vrij optijd opgestaan om Bonaire over te crossen. Ik rij! Eerst de zuidkant, we stoppen bij een aantal historische spots en snorkel plekken. Eventjes lekker lunchen om daarna de noordzijde aan te doen, yess eindelijk off-road! Helaas wel drie meiden achterin waar ik toch een beetje rekening mee moet houden. Bonaire...... heel anders dan ik verwachte. Onderwater leven is prachtig en het droge is.... bijzonder.... tja toch een soort van woestijn landschap me heel veel cactussen.

's Middags breng ik de Pick up weer terug, iedereen is toch een beetje gesloopt door de enerverende dag. Voor het avond eten heb ik weer met Rens afgesproken, en 's avonds koop ik een paar buisjes om zelf te verorberen op een bankje. Echt een leuk feestje is er niet op zaterdag... Shit.

20-11-2016 – Dag 58! De kapitein heeft besloten om de oversteek naar Curacao in de nacht te maken..... Tja wat doe je dan op zo een zondag, we checken uit bij de immigratie en douane en verder hangen we wat bij de boot. Er hangt een onheilspellende lucht en Sonja heeft een akkevietje op facebook met een kapitein voor wie ze eerder gecrewd heeft... Lang verhaal..... maar laat ik het zo zeggen..... als je een forum zou openen met “CREWBAY – STORYS” denk ik dat je een zeer vermakelijk forum beheer met extreme verhalen :D.

Vroeg op de avond verlaten we Bonaire, we kunnen niet te snel varen... want dan bereiken we Curacao midden in de nacht. Op afstand gaat de lucht stevig te keer, maar verder verloopt alles zeer soepel.

21-11-2016 – Dag 59! Rond 6 varen we een mangrove binnen en zoeken we naar een geschikte marina. Om 8 uur zijn we keurig aangemeerd. Even wachten tot de marina opent om daarna weer het papierwerk te regelen.

We huren meteen zelf een auto en gaan lunchen. Inmidels is Remco geland op Curacao airport.... hea wat.. Ja echt.... Remco maakt tijdens zijn reis een tussenstop in Curacao.. zodat we toch nog even samen zijn, wat een vriend hea! :D

Ik haal Remco samen met Bianca op van het vliegveld, maar precies op dat moment breekt de hemel open. Wat een water valt er naar beneden..... af en toe drijft de auto bijna weg.....

En daar is ie dan... mijn maat. Voelt goed om hem weer te zien. Was toch al bijna 3 maanden geleden :P

Hup terug naar de boot en ik stel Remco aan Humaid en de andere crewleden voor. Nu op tijd naar bed, want de afgelopen nacht heeft me toch aardig gebroken.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

4 Reacties

  1. Tante A:
    27 november 2016
    Yesssss! Je hebt n steen verlegd !
    Gaaf zeiltochtje. Goede reis weer verder
    Xxx
  2. Petra:
    27 november 2016
    Af en toe zou ik wel met je mee willen reizen, maar niet aldoor hoor!
  3. Hendrien:
    28 november 2016
    Weer een prachtig verslag!
  4. Aline:
    8 december 2016
    Yo Bro! Wat een verhalen weer (ik liep btje achter). OMG je hebt een vlieg vermoord, wel pittig dat je daarvoor je excuses hebt aangeboden.
    Verder klinkt het allemaal weer ultiem en geweldig! Geniet er verder van en alvast fijne feestdagen ;)
    Liefs Xx
    je zus