Laos > Thailand > Maleisië!! Wat als ik drank niet lekker vind en feesten niet leuk?? :p

Ohjohjoh, ruim zes weken geleden..... Er is veel gebeurd, zeker in Thailand!

Misschien leuk voor bij de Paasvee kater?

Ohjah, ik heb dit verslag niet op spelling gecontroleerd... daar heb ik straks voldoende tijd voor ;)

01-2-2016 – Dag 136! Maandagochtend in Pakse. 38 km verderop zijn een aantal prachtige watervallen. Bij een verhuurbedrijf waar gister alle scooters verhuurd waren, heb ik een scooter gereserveerd. Om de reservering om te zetten in een bestelling, moest ik tussen 6 en 7 de scooter ophalen. Mijn wekker gaat om 6,30 en eenmaal opgestaan, loop ik meteen naar het verhuurbedrijf. Helaas ontdek ik dat alles nog gesloten is. Ik zal het wel verkeerd begrepen hebben. Even rustig ontbijten en douchen, waarna ik me om 8 uur weer bij de verhuurder meld. En verkeerd begrepen had ik het inderdaad, hij bedoelde gistermiddag tussen 6 en 7……en alle scooters zijn nu al verhuurd.

Maar geen nood, even verderop zit een groot verhuurbedrijf die vast nog wel wat heeft…

Gelukkig anderhalf uur later bereik ik de eerste waterval, zelfstandig op een scooter. De watervallen zijn prachtig en heerlijk verkoelend water. Bij de hoogste waterval, probeer ik af te dalen naar beneden. Een heel stuk gaat goed, maar dan wordt het wel heel stijl en hoor ik het stemmetje van mijn moeder in mijn hoofd ;).

Wanneer ik ’s avonds bij mijn hotel wacht op de bus komen mr. Zip en mr. Whu nog langs om te vragen of ik mee ga eten, shit ik heb nu de nachtbus al geboekt naar Vientiane.

Om acht uur ’s avonds word ik opgepikt en stap in de nachtbus en overal waar je op internet lees, staat dat je ervoor moet zorgen dat je niet in het achterste bovenste bed belandt. En jahoor Tommy heeft nr. 57 en slaapt precies daar. Dit is een soort van groot matras die je met vijf mensen moet delen. Maar het lijkt mee te vallen, wanneer we van start gaan deel ik dit matras met een Chinees gezin, twee volwassenen en een kind. Voldoende ruimte en ik geniet van de beleving. Tot we bij een halte stoppen en er nog een jonge in stapt, hij moet er ook bij… Ik besluit tegen het raam aan te gaan liggen, het bed is hier 20 cm korter, maar dan lig ik tenminste maar naast één persoon… Dan begint het te regenen en het raam waar ik tegen aanlig is gescheurd… het water trekt door de scheur in mijn deken. Daar lig ik dan opgesloten, te krap en een natte deken. Net wanneer ik denk dat het niet erger kan, heeft de motor van de bus problemen. We staan ruim anderhalf uur stil, wanneer we weer gaan rijden, kan de bus niet meer op snelheid komen terwijl de motor (onder mij) wel ontzettend loeit. Man Man Man, ik heb mij in dit leven nog niet veel vaker zo ellendig gevoeld. En met deze snelheid gaat de reis die al 12 uur zou duren, zeker 20 uur duren.

Tot de bus weer anderhalf uur later stopt en er een andere sleepingbus achterstaat geparkeerd, met een half oor hoor ik iemand zeggen dat mensen over mogen stappen. Ik ben er als de kippen bij om mijn bagage uit het ruim te scheuren en over te hevelen naar de andere bus. In de andere bus liggen ook al mensen, maar ik vind een leeg bed voor twee personen en ga breed liggen. Dan hoor ik ze daarna roepen dat alleen mensen mogen overstappen met een aansluitende vlucht of busreis, maar ik denk “knappe jongen die mij uit dit bed krijgt”!

02-2-2016 – Dag 137! De goede bus reed naar Vientiane en keurig om 9.30 ’s ochtends kom ik aan. Oh wat was ik blij, heerlijk geslapen!

Ik check in bij Dream Home Hostel en huur een fiets. Met de oorlogsmusea van Cambodja en Vietnam nog in het achterhoofd, ga ik ook naar het museum in Laos.

De entree was ongeveer 50 eurocent dus dat was goed, maar verder leer je hier naast alle soorten geweren die er gebruikt zijn, weinig over de historie van Laos. Na het museum nog een tempel en weer terug naar het hostel. ’s Avonds eet ik wat op de (super grote) nachtmarkt en ga op tijd naar bed. Helaas slapen er in mijn dormkamer ook drie Engelse meiden, ze stellen zich wel vriendelijk voor, maar enig respect is ver te zoeken. Ze beginnen met voordrinken in de kamer, terwijl ik probeer te gaan slapen. Als ze dan toch de kamer verlaten, komen ze rond vijf uur terug en maken van de 8 persoonsdorm eigenhandig een 11 persoonsdorm. Met hun nieuwe vrienden zijn ze erg luid en een van de meiden heeft ook sex. Op het moment dat ik het licht aanzet, zegt een andere jongen in de dorm al dat het echt niet kan…..

03-2-2016 – Dag 138! Het is prachtig weer in Vientiane en de Mekong rivier is dichtbij. Met mijn vishengel loop ik langs de rivier. Ik kom een visserman tegen en vraag of hij me even kan helpen met het afstellen van de dobber en het soort aas dat ik moet gebruiken. Hij geeft aan dat de dobber niet werkt, i.v.m. het stromen van de rivier. Ik mag zijn hengel gebruiken. Bij vissen in een rivier moet je naar het topje van de hengel kijken om te bepalen of je tuk heb. Het is niet makkelijk, maar REMCO ik kan wel vissen!  Na een aantal uren aan de waterkant trek ik drie vissen naar boven. Daarnaast heb ik er ook twee keer een echt grote vis aan het haakje gehad, maar deze vielen er af wanneer ik het schepnet erbij pakte.

’s Avonds ontmoet ik Linda uit Finland en we gaan samen voor een romantisch diner aan de waterkant. Wanneer we teruglopen naar het hostel, zien we in een rooftop bar een feestje. Ach, we kunnen allicht even kijken. Het blijkt de 12de verjaardag te zijn van een jongen, hij speelt met zijn PSP, maar zijn ouders en overige familie vermaken zich uitstekend. We worden uitgenodigd mee te dansen, praten en drinken. Als ik later groot ben, ga ik de 12de verjaardag van mijn kind ook zo vieren:p.

04-2-2016 – Dag 139! Vandaag staat tante Annerie op het vliegveld van Vientiane, ik huur een scooter en haal haar op. We besluiten eerst even relaxed voor een kopje koffie te gaan, met de scooter rij ik een eenrichtingsverkeer weg in, dat doen ze hier tenslotte allemaal. Annerie zegt nog dat ik beter om kan keren, maar dan zo midden op de weg staat een politie agent. Grrr, nog voor ik het besef staan we stil bij de agent. Hij vraagt weer om mijn rijbewijs, ik geef hem wel af, maar als hij over de boete begint neem ik het rijbewijs weer terug en geef hem een briefje van 100 kip, dat was ook goed;). Na samen koffie gedronken te hebben zoeken we een geschikt hotel. Gezien het gisteravond toch wel erg gezellig was, moet ik eerst nog even een uurtje bijtrekken. Daarna met de scooter naar een Boeddhapark net buiten Vientiane.

05-2-2016 – Dag 140! Bij een ticketbureau drie gebouwen verderop hebben we de bustickets naar Vang Vieng besteld. 9.30 uur worden we uiteindelijk opgehaald en 10.30 vertrekt de grote bus naar Vang Vieng. Aangekomen in Vang Vieng lopen we nog even een rondje voordat de zon ondergaat, wat een heerlijk vredig stadje.

06-2-2016 – Dag 141! Vang Vieng staat bekend om de Tubing door de rivier. Voor 2012 was het een levende scene waarbij ongeveer 300 backpackers per dag op een band mee dreven met de rivier. En bij verschillende barretjes langs de rivier verschillende drankjes en softdrugs gebruikte. Helaas stierven/verdronken er  jaarlijks ook een aantal reizigers, waardoor de overheid de Tubing heeft verboden.

Ik wilde toch graag ervaren hoe het Tubing zou moeten hebben gevoeld en boekte samen met Annerie een toer. Eerst met een band drijvend door een grot heen, om vervolgens de rivier af te kajakken. Helaas was het weer bij ons niet uitstekend, waardoor het maximale genieten niet echt lukte. Maar het Tubing moet echt geweldig zijn geweest, je zie nu nog de sporen van gesloten barretjes of een schommel die aan een boom hangt, maar verder gebeurt er nu niet veel meer.

Gelukkig is de Sakura bar is ook in Vang Vieng en overal waar je in SE Asia reis kom je mensen tegen met de tekst “Drink Triple, See Double, Act Single – Sakura Bar” op hun shirt. Dat moet wel een leuke tent zijn! Overdag bij de toer hebben we Dillen en Clowy ontmoet (een stel uit Australie) en ’s avonds drinken we samen een borrel. Annerie geeft al een paar keer aan dat het haar laatste wordt, maar staat het volgende moment toch weer met een volle gin-tonic in haar handen. Middernacht sluit Sakura bar en haakt Annerie af, ik ga nog even met Dillen en Clowy mee naar Viva club. Het is best gezellig, maar als er meer jongens zijn dan meisjes en de knapste meisjes ook nog eens met elkaar staan te zoenen….. weetje dat het tijd is om naar huis te gaan.

07-2-2016 – Dag 142! Zo een avondje uit blijkt er in te hakken bij mijn reisgenootJ. Wanneer ik om elf uur fries en fruitig op sta om iets te maken van deze dag, wilt Annerie nog even blijven liggen. Prima, ik haal even een broodje en de overbuurman heeft live UFC aan staan (voor de mensen die het niet kennen: vechten in een kooi waarbij bijna alles is toegestaan). Ik vraag of ik er bij mag komen zitten en samen kijken we verder.

Wanneer ik om 13.30 een nieuwe poging onderneem, mijn reisgenoot op te vrolijken en actie te ondernemen worden de plannen uitgesteld tot 15 uur, maar ook in dit geval komt van uitstel afstel, want om 14 uur wordt alles gecanceld en besluit ik zelf maar een wandeling te maken door Vang Vieng. Eerst beklim ik een kleine berg om daarna een grot in te gaan met een diepte van +-200m. En vooral de grot was indrukwekkend, hij was groot en ruim, maar hoe dieper je kom hoe stiller het wordt. Je hoor nog wat waterdruppels vallen, maar wanneer je de zaklamp uitzet ervaar je pas echt wat totale duisternis is.

’s Avonds toch nog even naar Sakura Bar, maar met de busrit van morgen in gedachte, maken we het niet te gek en gaan op tijd naar bed.

08-2-2016 – Dag 143! We kunnen niet eeuwig in Vang Vieng blijven, dus heb ik de mini bus naar Luang Prabang geboekt. Op de reisbescheiden staat een rit van vier uur, maar om negen uur stappen we in en rond half vier komen we aan….. Maar het was een fantastische rit, wegen hoog door de bergen met schitterend uitzicht.

Bij het busstation aangekomen laat Annerie zich meteen verleiden om in een veel te dure tuctuc te stappen…. Te duur en zonder service, hij zet ons af in het centrum…

09-2-2016 – Dag 144! Met Annerie bezoek ik een aantal boedistische tempels in Luang Prabang. Wanneer we ’s middags een scooter willen huren om een waterval vlakbij deze stad te bezoeken, zijn helaas alle scooters verhuurd. Na kort wikken en wegen, boek ik toch maar een toer naar de waterval. En ik moet zeggen, hoewel het er wemelt van Chinesen en Koreaanse toeristen, is de waterval echt super mooi. Hij begint heel hoog en loopt dan uit in verschillende laagjes, de kleur van het water en de natuur eromheen, gewoon echt een plaatje.

’s Avonds ren ik nog even langs de sportschool en voor het diner word ik door Annerie uitgenodigd bij The Opera. We evalueren de vakantie onder het genot van een donker biertje en een wijntje.

10-2-2016 – Dag 145! Vanmorgen vroeg, heb ik Annerie maar weer in de tuctuc naar het vliegveld gezet. Na een week van steggelen over de prijs en discussiëren  over de te bezoeken attracties, was dat wel weer genoeg samen reizen……. (haha, nee hoor Annerie, ik vond het super gezellig en alles is goed gegaan!)

Daarna nog even terug in bed en genieten van de privé kamer. ’s Middags loop ik een afscheid rondje door Luang Prabang (als je ooit naar Laos ga is LP echt een aanrader). Dan loop ik met mijn tas naar bus station noord. Hier ontmoet ik nog Vivian en al wachtend op de bus hebben we een boeiend gesprek.

Wanneer de bus vertrekt settel ik mijzelf op stoel 15, een Aziatische jongen vraagt of hij naast mij mag zitten. Daarna vraagt hij in gebrekkig engels ‘Can I sleep with you?’….. Hoor ik dat nou goed…??. Ik weet dat jongens op dit deel van de wereld veel intiemer zijn zonder bedoelingen, dus ik denk, het zal een combinatie zijn van het gebrekkig Engels en hun gewoonte en ik lach de vraag weg…. We hebben, zo goed als het gaat, een kort gesprek en de lichten in de bus gaan uit. Hij doet een poging om te slapen en legt daarbij zijn hand zo half op zijn been en half op mijn been, precies zo dat het net even meer is dan ‘per ongeluk’. Wanneer de lichten weer even aangaan vraagt hij waarom ik niet ga slapen….? Daarop volgend wijst hij naar mijn kleine Tommy en vraagt wat de Engelse benaming is…. Hij heeft het voor elkaar, ik voel me hoogst ongemakkelijk en nu lukt slapen zeker niet meer.

Achter in de bus waren alle stoelen gewoon vrij, dus voor mijn eigengeruststelling en comfort verander ik toch maar van stoel.

11-2-2016 – Dag 146! Na een ongemakkelijke nacht met weinig slaapcomfort kom ik ’s ochtends zes uur aan in Huay Xai. Er staat een TukTuk klaar die mij voor een aannemelijke prijs naar het centrum wil brengen, maar wat moet ik zo vroeg op de morgen al in het centrum. Ik besluit te gaan lopen en terwijl ik de wandeling van vijf kilometer afleg aanschouw ik een fantastische zonsopkomst!

Na een korte rondvraag vind ik een privé kamer voor 40.000 kip. Wanneer ik mijn tas heb weggelegd, loop ik een rondje door deze kleine stad en passeer daar bij een ochtendmarkt en een Frans-fort (eigenlijk is het fort gesloten voor publiek, maar door een kleine opening kan ik toch naar binnen).

’s Middags check ik in bij The Gibbon Experience, want de volgende dag ga ik met deze organisatie vliegend door de jungle van Laos.

12-2-2016 – Dag 147! The Gibbon Experience is de must do in Laos en voor mij de reden geweest om naar Huay Xai af te reizen. In de jungle hebben ze een parkoer van zip lines gemaakt die uitkomen bij een boomhut op zo een 50 meter hoogte. Ik kies in verband met de prijs voor de toer van twee dagen.

’s Ochtends vroeg meld ik mij bij het kantoor en krijgen we een korte veiligheidsinstructie. Daarna stap ik in de eerste TukTuk en even later blijkt dat de mensen in deze TukTuk ook het groepje zijn voor de aankomende dagen. We bestaan uit acht mensen allemaal uit verschillende landen, alleen Romee en ik komen beide uit Nederland.

Na een hike van 1.5 uur komen we aan bij de eerste zipline. En dan begint het! Het ziplinen is echt fantastisch, hoog over de bomen vlieg je door de jungle, wat een fantastisch gevoel!

Soms moeten we weer een klein stukje lopen, maar verder bestaat de hele dag eigenlijk alleen nog maar uit ziplinen. Rond drie uur ’s middags zien we de bomenhut waar we de nacht zullen spenderen en echt, als de hele ervaring al bijzonder is, is het binnen vliegen in de boomhut nog mooier. Dan het uitzicht vanuit de boomhut, echt onbeschrijfbaar. (daarom heb ik wat foto’s gemaakt;)).

Nadat we onszelf gesetteld hebben besluiten we zelfstandig nog even een rondje te doen, zonder begeleiding, dat kan gewoon in Laos.

Na zo een actieve dag hebben ze in de boomhut ook voor een douche gezorgd, nog zo een onbeschrijfbare ervaring;)!

En voor het avond eten woont midden in de jungle een familie die dat voor ons kookt, daar zitten we dan te eten op 50 meter hoogte in een boomhut, allemaal verschillende nationaliteiten en super gezellig!

13-2-2016 – Dag 148! Wakker worden in een boomhut – Check! Dat heb ik ook maar weer even gedaan! Na het ontbijt trekken we het harnas weer aan en verlaten we deze fantastische plek. Van zipline naar zipline komen we in de middag bij het eindpunt aan. Even een verfrissende duik in de rivier om weer terug gebracht te worden naar Huay Xai.

We nemen afscheid van ons gezellige groepje, maar ’s avonds eet ik nog wel even samen met de drie meiden. Het is zaterdagavond en ik voel er wel wat voor om op stap te gaan en krijg een adres in mijn handen gedrukt. Precies op dat moment raak ik in gesprek met een Canadees stel, wanneer ik om half twaalf toch besluit heen te gaan, krijg ik te horen dat deze club maar tot twaalf uur open is. Hmm, okee dan ga ik lekker vroeg naar bed.

In de River garden hotel heb ik een vier persoon dorm kamer voor mij alleen en dat is heerlijk!

14-2-2016 – Dag 149! Vandaag heb ik niks op het program en besluit dan ook niks te doen. Even een rondje lopen en van het prachtige zonnetje genieten. Daarnaast moet ik een moeilijke afweging maken in verband met mijn 15 dagen visum voor Thailand, ga ik nu de grens al over en koop ik een verlenging of blijf ik nog even in Laos en ga ik pas 22 februari…?

’s Avonds loop ik langs een paar restaurantjes en in eentje zijn ze Muai Thai Boksen aan het kijken, ik besluit aan te schuiven en al snel zit ik met de heren aan de wodka. Ze spreken geen Engels, maar er wordt veel gelachen. Wanneer er een Nederlander de ring in moet stel ik voor om te gaan wedden. En yess de Nederlander wint! Op de wedstrijden daarna wedden we ook en ’s avonds ga ik moet 40.000 kip winst naar huis (klinkt wel heel veel;)).

We raken allemaal aardig aangeschoten en een vrouw van de heren wilt graag dat hij naar huis komt, na een kort argument in het restaurant gaat hij toch en hij blijkt aan de andere kant van de straat te wonen. Met een open inkijk in hun huis zien we dat de ruzie thuis verder gaat…. Er wordt zelfs geslagen. Zijn vrienden zien het ook, maar in plaats van er iets aan te doen sluiten ze het gordijn en kijken wij weer verder naar de tv….

15-2-2016 – Dag 150! Met een kleine kater sta ik op, vandaag hak ik de knoop door en besluit in Laos te blijven. Van een aantal mede reizigers heb ik hele positieve recensie gehoord over de jungle hike in Luang Namtha en besluit deze hike ook te willen maken. Daarnaast bespaar ik op de visum verlenging in Thailand, dus praktisch is deze week bijna gratis;).

Ik draag ook nog steeds die hengel bij me en ik kijk uit over de mekong rivier, dus besluit vandaag te gaan vissen. Maar in tegenstelling tot andere delen van de Mekong rivier, zitten hier helemaal geen vissersmannen langs de kant. Hmm, vreemd. Ik besluit wormen te zoeken en gooi mijn hengeltje uit, maar als ik na 2 uur nog niet de minste vorm van tuk heb, weet ik waarom hier niet gevist wordt :p.

Dan maar even achterover in het zonnetje liggen, ’s avonds loop ik weer een goede acht kilometer hard en ga toch weer voldaan naar bed.

16-2-2016 – Dag 151! Om half negen zit ik in de bus naar Luang Namtha. Wanneer ik daar ‘s middags aan kom wil ik meteen de hike boeken. Met pen en papier ga ik op pad om de goedkoopste drie dagen hike te vinden. De reiswinkels schrijven op een bord hoeveel mensen een bepaalde hike al hebben geboekt bij hun, zodat je als zelfstandige reiziger mee kan in een groep en zo de prijs laag kan houden. Ik vind mijn geluk bij Elephant travel en koop een drie dagen hike voor 500.000 kip er zouden al drie mensen deze trail geboekt hebben.

Daarna bezoek ik nog even het locale museum, waar traditionele kledendracht wordt tentoongesteld van de verschillende stammen die er in de jungle wonen.

’s Avonds eet ik met een groepje jongens op de avondmarkt, super gezellig en leuke sfeer.

17-2-2016 – Dag 152! De volgende morgen meld ik mij vroeg bij Elephant travel en ontmoet ik de mede hikers. Ze geven aan de toer pas ’s avonds geboekt te hebben, dat betekend dus dat de verkoper helemaal nog geen drie participanten had op het moment dat ik boekte. Hmm, hij had autoverkoper kunnen zijn J.

Het voordeel is wel dat de we nu met zes personen zijn en ik dus weer 120.000 kip terug krijg (hmm toch geen autoverkoper :p). De groep heeft meteen een klik en het is super gezellig. Ik ontmoet Jane en Gert Jan uit Nederland, Maria en Jay uit Portugal en Dominique uit Oostenrijk. Song een klein Laotiaanse mannetje is onze gids.

Voordat we afgezet worden aan de rand van de jungle koopt Song eerst nog ons eten voor de aankomende dagen. Dan begint de hike in echt een fantastische jungle, de eerste dag is het niveau vrij goed te doen en ’s avonds bereiken we een dorp van de Lanta stam.

Het dorp is prachtig gesitueerd en de mensen zijn vriendelijk. Met een aantal meisjes probeer ik in zo een elastiek te springen. Helaas ben ik niet zo goed als hun.

’s Avonds drinken we met onze groep nog een biertje en duiken vrij op tijd in bed. Nou ja bed, een matje met een deken en een klamboe.

18-2-2016 – Dag 153! Na een vrij koude en maar toch intieme nacht met Dominique :P (we deelde samen één matje), sta ik om half zes op. Echt schitterend om te zien hoe dit dorp ontwaakt, zo is er bijvoorbeeld in een huis al vuur en dan loopt iedereen bij dat huis binnen om een bosje hout aan te steken en zo hun eigen fornuis aan te steken.

Als ontbijt worden we getrakteerd op noodles en rond half negen, beginnen we weer te wandelen. We passeren weer prachtige natuur en de wandeling wordt toch wat zwaarder.

In de middag zouden we van gids wisselen, omdat Song naar een familie verplichting moest. We spreken met de andere gids af bij een waterval en terwijl we wachten nemen we een douche in de waterval. Ook maakt Song van middelen die je in de natuur kan vinden een rattenval. Het wachten op de gids duurt lang en Song raakt geïrriteerd, hij discussieert over de telefoon. Dan maakt hij een uitspraak (waar je waarschijnlijk bij had moeten zijn om het leuk te vinden), maar “ THE INFORMATION IS NOT REAL”. En wij vragen ons af, wat is dan wel “REAL”. Van Song kunnen zeggen dat hij echt een goede gids is en met ons het allerbeste voort heeft. Omdat we zo lang moeten wachten beginnen we vast een jungle huis te bouwen. Wanneer de nieuwe gids arriveert, Wood, wil hij dat we verder lopen en slapen in een bungalow aan de rand van de jungle. Maar dat hebben we niet geboekt, wij willen in de jungle slapen en het liefst in het huis wat we nu aan het maken zijn. Wood raakt nu erg geïrriteerd en schopt de rattenval van Song stuk. Hmmm…

Uiteindelijk komen we overeen om verder te lopen en daar een nieuw huis te bouwen. We nemen afscheid van Song en Wood nog steeds geïrriteerd, doet wel zijn best om aardig te zijn.

We bouwen een nieuw huis, verzamelen hout en halen eten op voor vanavond. Dit is pas echt stoer! We koken in de jungle en ’s avonds bij het grote vuur trek ik een paar sterke verhalen uit de hoge hoed. Schitterend!

19-2-2016 – Dag 154! Door alle natuurlijke geluiden word ik rond zes uur wakker, met het nog gloeiende hout steken we weer een klein vuur aan om het ontbijt te koken.

We nemen afscheid van deze schitterende plek en hiken weer verder. Rond drie uur ’s middags zijn we weer in Luang Namtha en we besluiten vanavond nog samen te eten. De nachten op een harde grond slapen zijn fantastisch, maar ze breken een jongen die dat niet gewend is ook op. Ik duik even in bed voor een power nap.

’s Avonds weer ontmoeten we weer op de avondmarkt en eten weer heerlijk. Daarna vraag ik aan Wood of er misschien een goede bar of club is. Hij besluit om met mij mee te gaan en een prachtige avond volgt. In de club ontmoet ik een jongen die mij meteen als zijn beste vriend aanschouwt en samen dansen we de avond weg.

20-2-2016 – Dag 155! Samen met Dominique heb ik de bus weer terug naar Huay Xai geboekt, vroeg uit de veren om met een tuk tuk naar het busstation gebracht te worden. In het busje zitten we aardig krap, maar ik ben nog erg moe en slaap de gehele rit.

Na aankomst check ik weer in bij River garden hotel, in de hoop dat de dorm kamer nog steeds leeg is, maar helaas. Ik deel de kamer Yora (een meisje uit Canada) en een jongen uit Amerika. ’s Middags loop ik nog een rondje en ’s avonds besluit ik toch maar die club te bezoeken die mij vorige week al aangeraden was. Rond negen uur begeef ik mij naar de club, want deze club sluit om middernacht.

Bij binnenkomst zijn er veel grote ogen op mij gericht, nadat ik met een biertje in de hand de show steel op de dansvloer, word ik uitgenodigd bij een groep jongens aan de tafel. Er wordt gelachen en we spelen drankspelletjes (althans spelletjes, elke keer moet ik met iedereen van de tafel de arm inhaken en mijn glas als eerste leeg drinken). Tot een van de jongens intiem met mij komt dansen, ik speel het toneelstukje mee, want dat is toch voor de grap?

 Maar die jongens vinden mij denk ik met mijn baard op iemand van de village peoples lijken, want hij is bloed serieus. Hij fluistert in mijn oor “you, me, outside”. Ik schrik me wild en roep “No No No, i like girls”.

De avond gaat weer verder en nog een jongen gebaart met zijn handen of wij misschien niet even kunnen zoenen…. Goh…..

Dan verzint een andere Laotiaanse boy om zijn shirt uit te trekken, de rest van de jongens volgen en zeggen ook tegen mij dat ik mijn shirt uit moet trekken. Ik geef aan het niet nodig te vinden, maar toen gebeurde het….. ik ben aangerand, in een club in Laos! Vijf, zes jongens stonden daar aan mijn shirt te scheuren.

Okee, ik ben niet echt aangerand, want toen dat gebeurde stopte ik met lachen en werd eventjes heel boos. Toen begrepen ze wel dat ik het echt niet wilde…

Zoals aangegeven stopt om middernacht de muziek en ik ga lekker ALLEEN naar bed toe.

21-2-2016 – Dag 156! Hmm, ik word een beetje ziek wakker, maar gelukkig denk ik dat ik de oorzaak weet ;). Vandaag dicht bij de wc blijven en mijn dagboek bijhouden.

’s Avonds eet ik samen met mijn Canadese kamergenote eet restaurant waar ik vorige week gewed had op bokswedstrijden. Ook vanavond wordt er gebokst, maar niet al mijn vrienden zijn er. Dan maar op tijd naar bed.

22-2-2016 – Dag 157! Vandaag dan eindelijk de grens met Thailand over, mijn broertje Bas arriveert morgen in Bangkok. ’s Ochtends maak ik een korte calculatie en ik denk dat ik nog 100.000 kip nodig heb om mijn kamer te betalen, wat te eten en de grens te passeren, dus ik pin. Bij de rondvraag voor een taxi naar de grens (zo een 10 km), is er geen Tuk Tuk chauffeur die mij voor een aannemelijke prijs wil brengen. Daarnaast zie ik ook geen medereizigers die mogelijk ook naar de grens moeten. Er zit niets anders op dan lopen, nadat ik een goede 7 kilometer heb afgelegd racet er een Tuk Tuk voorbij die stopt en vraagt of ik mee wil rijden. Hmm dat is evengoed best een goed idee! In de Tuk Tuk ontmoet ik ms. Romar uit Julianadorp.

Net wanneer ik de grens gepasseerd ben en Thaise Bhat wil gaan pinnen, kom ik tot de ontdekking dat mijn pin pas niet meer in mijn portemonnee zit.  $(#))#($*&%*$(#)#@ Dat is niet zo mooi ;). Terug naar Laos kan zo ie zo niet meer, dus toch maar verder Thailand in, gelukkig heb ik mijn ABN pas nog en mijn creditcard.

’s Middags loop ik nog een rondje door Chiang Khong om laat in de middag de 13 uur durende busreis naar Bangkok te maken. Het is een nachtbus, maar helaas geen bedden, naast mij zit een iets te stevige man die ook net iets te breed zit/slaapt. Maar he! Hij vraagt tenminste niet hoe Tommy heet!

23-2-2016 – Dag 158! Vroeg in de ochtend kom ik voor het eerst aan in Bangkok, met een van de eerst rijdende metro’s van vandaag, verplaats ik mijzelf naar Koa San road. Het epic centrum van Bangkok, althans onder backpackers. Na een korte rondvraag, maak ik gebruik van de early check-in mogelijkheid die ik inmiddels heb verworven bij Booking.com. Toch nog maar even een uurtje naar bed.

’s Middags loop ik alvast een rondje om de stad te verkennen, zodat ik voor Bas (mijn broertje, die vroeg in de avond aankomt) als tourguide kan spelen.

Voor de zekerheid haal ik Bas ook maar even op van het vliegveld, zo een klein broertje voor het eerst op vakantie buiten Europa en dan meteen naar Azië, dat kon nog wel eens een hele shock zijn. Ruim op tijd sta ik bij de uitgang van de bagageband te wachten, al een paar keer steek ik mijn hand op om een halve seconde later te realiseren dat het Bas niet is. Dan is mijn telefoon ook nog eens bijna leeg, op mijn laatste stroom stuur ik naar Bas: bij de uitgang van de bagageband door het getinte glas meteen rechts. Rustig blijf ik wachten en wachten, tot het punt dat ik zeker weet dat Bas er is, maar hij mij niet kan vinden. Nog een keer schakel ik mijn telefoon in, gelukkig zie ik dat Bas wifi heeft en we spreken af bij deur 5.

Tien minuten later hebben we elkaar eindelijk gevonden….. Bas heeft toch een rare definitie van getint glas….

Eenmaal gesetteld in het hostel, bespreken we onder het genot van een koud biertje en een heerlijke Aziatische maaltijd hoe alles thuis is verlopen en wat ik allemaal heb meegemaakt. Veel te vertellen ;)

Na het eten meteen maar even Khao San road op, de biertjes smaken goed en het wordt meteen beren gezellig, wat een beleving! In de club komen we een groep Nederlanders tegen en ik vraag aan iedereen even of ze een ABN Amro e-reader mee hebben (ik heb namelijk wel een extra pinpas, maar al mijn geld bij de ABN staat op mijn spaarrekening….), gelukkig is het bij de tweede jongen raak en we spreken voor de dag erna even af.

En ohohoh wat zijn er bloed mooie Thaise meisjes, zwart haar en een super strak figuur. We ontmoeten Diana en An.

24-2-2016 – Dag 159! Tijd voor Bas om cultuur te snuiven, we lopen door de stad en komen uit bij een rivier. Voor 150 Thaise bat kunnen we gebruik maken van een “hop on hop off boot”. Bij de laatste halte lopen we even een rondje, om vervolgens Wat Pho (temple of sleeping buddha) te bezoeken. Tja, een grote slapende budha;), maar het park is erg mooi en keurig onderhouden.

Op de weg terug liepen we door een groot park, waar veel Thaise mensen aan het sporten zijn. Precies om zes uur klinkt het volkslied uit de speakers en valt het hele park voor een minuut stil, best een mooie manier om één nationaal volk te houden.

Het is alweer etenstijd, we schuiven aan bij Magic Mike Thai food, hier worden we getrakteerd op een schorpioen als snack. Echt lekker is de schorpioen niet, maar vies ook zeker niet. Als we ’s avonds toch weer even in de kroeg gaan kijken, zien we een Chinees heel opmerkelijk en overdreven foto’s maken van de meiden die er rond lopen. In Nederland zou hij opgepakt worden….

Okee, we zijn in Bangkok en wat mag je dan zeker niet missen? Natuurlijk, een Ping-Pong show. Om niet in enige scam te vallen kiezen we zelf een taxi en laten ons naar Patpong nachtmarkt brengen. Bij de eerste PingPong bar wordt geen entreegeld gevraagd, we hoeven alleen drankjes te kopen en de meiden te tippen, wordt gezegd bij de ingang. Wanneer we goed en wel aan het eerste biertje zitten en tweederangs vrouwen bekijken, komt er iemand naar ons toe die wil dat we meer betalen. Ik geef aan dat we dat niet afgesproken hebben, nu verzoekt ze ons niet zo vriendelijk en zeer dringend om de tent te verlaten. Prima!

Bij de volgende PingPong bar wordt ons een beter deal geboden 300 bat p.p. entree, maar gegarandeerd geen scam! We gaan ervoor en boven aangekomen blijkt dat we de enige gasten zijn, yess privéshow! En vooruit niet alle vier de meiden waren mooi, maar twee waren toch zeer aangenaam om naar te kijken. De show begint, er worden kaarsjes uitgeblazen, ballon lek geprikt met dartpijlen, we mogen met een slinger de tent versieren en er wordt een afscheidskaartje geschreven. Okee, het is best raar, maar ik vind het weer een prachtige ervaring. Na de show trekken de meiden weer een shirtje aan wij worden uitgenodigd om samen nog even krab-sticks te eten. Het is best gezellig en het zijn gewoon, aardige meisjes.

Oh wat nu, er komen nieuwe gasten binnen en we mogen gratis mee kijken bij de tweede ronde!

25-2-2016 – Dag 160! Tijd voor actie, we willen een scooter huren en dat blijkt in Bangkok nog niet zo makkelijk. Na een paar uur in de taxi gezeten te hebben en bij twee verhuurbedrijven botgevierd hebben, vinden we gelukkig Bangkok Bike rental (echt in heel Azie kan je overal scooters huren, maar in Bangkok zitten maar drie winkels!). We huren een Honda PGX en zetten koers naar Khao Yai national park. Na een goede vier uur op de brommer is het hoogtijd om een slaapplaats te vinden, ik vind een klein hotel in een dorpje en volgens mij komt er hier nooit iemand, want de reactie van de receptioniste is legendarisch. Ze had waarschijnlijk niemand meer verwacht en als er dan ineens twee knappe jongemannen voor je deur staan, val je natuurlijk wel even in katzwijm.

Voor het eten worden we naar een restaurant geleid en ook hier zijn de reacties opmerkelijk na een paar foto’s en een kusje op de wang heb ik weer een huwelijksaanzoek te pakken.

Op tijd naar bed.

26-2-2016 – Dag 161! We zijn iets laat begonnen, maar passeren de entree van het national park. Bij de eerste waterval, merken we helaas weer dat we midden in het droogseizoen zitten. Er stroomt nu wat water, maar in het regenseizoen zal deze waterval een ongelooflijk geweld ten toon stellen.

Verder is de flora en fauna wel prachtig in dit park, allemaal vogeltjes, aapjes en andere diertjes. Dan worden we getipt dat er een mogelijkheid is om te kamperen in het park. We melden ons bij de camping en huren een tent, matjes en slaapzakken. Nadat ons onderkomen vorm heeft gekregen, rijden we naar een berg waar we een zonsondergang kunnen zien.

Helaas, verkopen ze geen alcohol in het park en na het eten is het echt pikdonker, dus fris en vroeg naar bed.

27-2-2016 – Dag 162! We kiezen nog twee hikes uit en trekken onze wandelschoenen aan. De eerste waterval is zo gevonden, maar de tweede heeft zich beter verstopt. Okee, we waren ook een beetje eigenwijs, want we probeerde onze eigen route te lopen. Maar wanneer we midden in het bos hoop poep tegen komen die alleen geproduceerd kan worden door hele grote dieren, worden we toch een beetje zenuwachtig. Snel terug naar het bekende pad en na een ruime vier uur wandelen, is het ook wel weer genoeg geweest. Wanneer we bij het informatiecentrum van het park nog even naar binnen gaan, blijkt dat in het park de olifanten nog vrij rondlopen. Oooh, vandaar die ontlasting….. ;)

We rijden het park uit en laat in de middag komen we aan in Saraburi, een stad net buiten Bangkok. Ik wil Bas ook graag laten ervaren hoe het is om als een van de weinige blanke in een club te staan. Na het diner op een nachtmarkt, melden we ons bij club Long Noir. Het feest is eerst buiten in een soort van biertuin en naast ons twee staat er nog een blanke gek te dansen voor het podium. De band is erg goed en we raken aan de praat met een groepje meiden, ze werken in het weekend voor een tweedehands autobedrijf zodat klanten met hun nieuwe auto en schaars geklede meiden op de foto kunnen. Ik denk: dat is ook een goed idee voor Ursem ;)!

Wanneer we, na echt een fantastische avond, de club verlaten, komen er nog een paar opdringerige ladyboys naar ons toe. Echt die ladyboys…… dat is wel een dingetje in Thailand hoor.

28-2-2016 – Dag 163! Na onze kater uit geslapen te hebben, rijden we verder naar Lopburi. Een Thaise stad die bekend staat om de aapjes die hier overal rondlopen en een deel uitmaken van de samenleving. We verblijven hier in Little garden village, super lieve eigenaar en een leuk huisje. We besluiten om met de kleine kater die we toch hebben, naar het lokale openbare zwembad te gaan.

Bas is in vorm en die wil weer op stap, na een korte rondvraag komen we bij The Bank terecht. Op dit moment nog niet open, maar vanavond is er zeker een feestje gaande. Na een paar uurtjes relaxen, maken we ons klaar voor de avond. We lopen rond tien de club binnen en zijn een van de eerste bezoekers, we worden door een soort van tafeldame ohnee, heer of toch dame….. naar de tafel gebracht.

In deze club zien we weer een nieuw tafereel, de schaars geklede meisjes gaan netjes in lijn op het podium staan en dan mag je een meisjes uitkiezen die je wel aan je tafel wilt hebben (althans, zo heb ik het uitgelegd gekregen en ze zijn niet voor seks).

Er begint een band te spelen in het Thais, sommige liedjes zijn wel goed, maar voor ons geen touw aan vast te knopen. Als we even later infiltreren bij een groepje Thaise jongeren, wordt het nog aardig gezellig, maar hoe mannelijk de jongens zijn in deze groep, blijft voor ons een groot vraagteken.

29-2-2016 – Dag 164! We starten de scooter en rijden via Ayutthaya historisch park terug naar Bangkok, na de gebruikelijke (maar zeer drukke) verkeersdrukte brengen we de scooter veilig terug. Door een taxi worden we weer bij Khao San road afgezet. Voor vanavond hebben we met een paar reizigers afgesproken die we eerder tegen zijn gekomen. Eerst gezellig aan de borrel, om daarna het nachtleven weer in te duiken. Aan het eind van de avond vind ik een meisje die mij ook wel leuk vindt en ze gaat mee naar het hotel, helaas worden we gesnapt door de nachtwaker, waardoor ik verplicht nog een extra kamer moet boeken, wil Bas ook nog ergens slapen vannacht…. Grrr, duur avondje zo!

1-3-2016 – Dag 165! Vandaag staat de bekende train-market op het program, we checken uit en laten ons door een taxi naar het juiste trainstation brengen. Deze markt is zo bekend, omdat het koopwaar wordt uitgestald op het spoor en zodra de trein langskomt, haalt iedereen alles van het spoor, de trein passeert en 30 seconden later is alles weer precies zoals het was.

Wanneer we bij het treinstation een ticket willen kopen, worden we erop gewezen dat we bij het volgende station moeten overstappen op een bus, in verband met onderhoud aan het spoor rijdt de trein niet verder. Dat is vreemd, na een rondvraag blijkt dat de markt er wel is, maar de trein er niet doorheen rijdt…. Hmm, ineens klinkt die markt een stuk minder leuk.

We moeten iets anders verzinnen, na Tripadvisor geraadpleegd te hebben, begeven we ons naar een watertje door Bangkok. We worden opgepikt door een Longtail boot, door het zo te doen hoeven we maar 600 bat te betalen in plaats van de gebruikelijke 1200. De kapitein vaart ons door kleine slootjes en kanaaltjes en we krijgen een betere indruk van het oude Bangkok.

Vroeg in de avond stappen we in de nachtbus naar Koh Pagnan, een twaalf uur durende busrit volgt.

2-3-2016 – Dag 166! Wanneer we om 6.25 aankomen bij de haven, moeten we ons ticket converteren naar een bootticket. Bas en ik zijn de eerste in lijn, maar de kapitein is genadeloos, hij vertrekt om 6.30. Nu moeten we wachten op de volgende boot van 10 uur. Terwijl we zitten te wachten, zie ik op het notificatie bord: Let op: vaartijden gewijzigd sinds 1 maart 2016 van 7 a.m. naar 6.30 a.m.. Ik denk: achjah, only in Asia.

Uiteindelijk komen we half een aan op Koh Pagnan, HET Thaise eiland voor een Full Moon Party. Okee, we wisten dat er geen Full Moon party zou zijn, maar na wat recensie gelezen te hebben, zou het feestje best goed moeten zijn. We huren een scooter en melden ons bij Coral Bungalows. En echt, doordat er geen fullmoon party is, zijn de kamers super goedkoop. We betalen voor een tweepersoonskamer €6,- p.n. inclusief zwembad en super chill aan het strand!

We verkennen het eiland en ’s avonds naar het strand met de clubs en barretjes.

We lopen heen en weer over het strand en vragen ons af wie (in hemelsnaam) die recensies heeft geschreven, maar om half elf begint er een vuur show op het strand, alle mensen verzamelen zich en het wordt echt super gezellig. Niet veel mensen, wel de juiste mensen!

3-3-2016 – Dag 167! Het is heerlijk wakker worden op een eiland met witte stranden en helder blauw water! We pakken de scooter er racen naar een snorkel hotspot. Ik huur een snorkelequipement en we duiken het water in. Voor Bas is het de eerste keer snorkelen, dus dan hoop je op een waanzinnig onderwater leven. Helaas bleef dat een beetje uit, we zagen visjes en wat koraal, maar de mooie felle kleuren waren er niet. Daarnaast denk ik dat de kater ook een beetje parten speelden, want na een half uur flipperen, waren we er ook wel klaar mee.

We verkennen het eiland Koh Pagnan verder op de scooter en komen daarbij ook nog olifanten tegen (helaas ook wilde honden, waardoor Bas niet verder durfte:P).

Wanneer we weer terug komen bij het hotel, raken we in gesprek met twee meiden uit Almere. ’s Avonds proberen we toch dat strand weer even uit, terwijl we genieten van een biertje is er een Thaise die ons uitdaagt voor een potje vier op een rij. Natuurlijk wedden we om 100 bat (ik weet het, zij doet het elke dag, maar kom op, ik ben Thommas :p!). De uitslag laat ik verder in het midden…… Helaas wordt de avond niet zo gezellig als gister, waardoor ik iets eerder afhaak.

4-3-2016 – Dag 168! Nadat we onze mogelijkheden afgewogen hebben, besluiten we vanavond de nachtboot en bus te nemen naar Phuket. Zo kunnen we nog een volle dag van het strand genieten en besparen we een nachtje in een hostel. Bas gaat alvast naar het strand en ik breng de gehuurde scooter terug. Helaas zit de scooterverhuur ruim negen kilometer verderop, maar hierdoor heb ik wel meteen gezonde lichaamsbeweging en een prachtige strandwandeling!

We relaxen op het strand tot de pickup voor de nachtboot, wanneer we bij de nachtboot arriveren zijn we beide zeer verbaasd. Beneden worden wat goederen geladen en boven liggen alleen maar matrassen, we kunnen hier niet rechtop staan, maar ach we moeten toch liggen…;)

Als de boot de haven verlaat, maken we eindelijk het flesje Gin soldaat (inderdaad dat flesje Gin die ik twee maanden geleden dronken op Koh Rong had gekocht). In de slaapzaal met ongeveer 60 matrassen, liggen maar 15 mensen. Het reizigerskoppeltje naast ons heeft relatieproblemen en wij vinden het eigenlijk wel grappig om te aanschouwen. De Gin doet zijn werk en we vallen in slaap.

5-3-2016 – Dag 169! Wanneer we in Phuket aankomen, moeten we nog naar het juiste deel van het eiland. Helaas zijn er meerdere busstationnoen, ik geef aan bij de chauffeur dat we bij oldcenter busstation afgezet willen worden. En helaas, ook deze buschauffeur wilt ons afzetten bij het verkeerde busstation (zodat we bij hem een busticket kopen om direct naar het juiste strand te gaan i.p.v. de locale bus nemen die echt vijf keer goedkoper is). Ik word nog even boos, maar als ik het idee heb dat ik het alleen voor mezelf doe…. Pak ik mijn tas en stappen we uit.

Gelukkig gaat er een pendelbus van busstation naar busstation, en niet veel later zitten we in de locale bus naar Patong Beach.

Eenmaal ingecheckt in het hotel, lopen we nog even een rondje om een goede indruk te krijgen van de happening in Patong Beach. En echt het is een super mooie, maar wel toeristische plaats en je merk op een of andere manier toch dat er een soort van sexistische sfeer in de lucht hangt.

Wanneer we laat in de middag voor een biertje aanschuiven aan een bar, daagt de barmedewerkster mij weer uit voor een potje vier op een rij (ik weet het, zij is professional, maar ik heb over mijn vorige verlies goed nagedacht….). We spelen een potje zonder te wedden en, shit, zij wint. Maar ik weet wat ik fout deed, dus hup we wedden voor 100 bat. En jahoor, onovertrefbaar win ik! 100 bat in the pocket!

Okee, eigenlijk wilde ik niet meer, maar ze moest en zou nog een potje……. :p

We gaan nog even terug naar het hotel om daarna het nachtleven van Phuket in te duiken. Ik wilde graag een ladyboy show zien, dus nam ik Bas met me mee. Door een oudere Engelsman op straat wordt ons een tent aangeprezen, we gaan naar binnen en de show zelf is best grappig er wordt geplaybackt en gedanst. Maar voornamelijk de Ladyboy Nuoy die naar ons toekomt steelt de show! Ze (ik beschouw hij/zij, maar even als een zij:p)  heeft totaal geen schaamte en vertelt over haar borsten, haar seksleven en alles wat we willen weten. Ach even aan haar borsten voelen kan geen kwaad, maar het aanbod om mee te gaan hebben we toch maar afgeslagen. Op naar de volgende club en de gogo girls, we hebben een fantastische avond!

Tot we terug naar het hotel lopen en net buiten het nachtleven op straat word ik aangesproken door een ladyboy. Ze is erg handtastelijk, maar ik sla alles wat ze aanbiedt af. Tot ze in ene snel omkeert er wegloopt. Vijf seconden later voel ik in mijn zakken en SHIT ik mis mijn telefoon. Ik realiseer mij direct dat de ladyboy deze heeft meegenomen, dus ik loop achter haar aan. Natuurlijk is ze niet meer te vinden, maar een aantal Thaise jongeren op straat wijzen me in de juiste richting. Ik vind een andere ladyboy die ongetwijfeld met dezelfde praktijken bezig is, ik geef aan dat ik niet boos ben en eventueel wil betalen voor mijn telefoon. Na een korte onderhandeling, loopt die ladyboy een huis in en komt even later buiten met mijn telefoon. Ik pak wat geld uit mijn portemonnee (achteraf was het 800 bat +-  €25,-) en geef het aan haar, ze geeft mij mijn telefoon. Yess, i got it  back!

Wanneer Bas en ik weg lopen komen we een Australische jongen tegen die van zijn geld is beroofd (zie je, ik ben niet de enige:P). Hij is op oorlogspad, ik bedenk me in ene dat ik mijn geld ook wel terug wil en wat heb ik te vrezen van een ladyboy?

Samen met de Australiër lopen we terug naar het huis, ik maak een hoop stampij en besluit samen met Bas naar binnen te gaan. Het huis blijkt een soort van studenten woning te zijn, maar dan heel vies en heel veel kamers. Bas moet ook nog even naar het toilet en maakt meteen van de gelegenheid gebruikJ. We beginnen willekeurig bij deuren aan te kloppen en de meeste doen ook nog open, eigenlijk was dat het heel erg om te zien, in sommige kamers sliepen jonge gezinnen met kinderen op één matras en dan in zo een vies huis.

Toen realiseerde ik mij wel hoe groot het contrast moet zijn voor die mensen, twee straten verderop staan dronken Westerlingen hun geld te vergooien aan alcohol en rare sexshowtjes en hier slapen ze met hun gezin in een vieze kamer op een vies matras.

Wanneer we weer naar buiten lopen is de Australiër hem al gesmeerd, we laten het erbij en gaan lekker naar bed.

6-3-2016 – Dag 170! Vandaag moeten we verder reizen, omdat mijn Thaise Visum zeven maart verloopt. Als we met een lichte kater wakker zijn geworden, besluiten we om te ontbijten vlak bij het huis waar het tafereel van gister zich heeft afgespeeld. Misschien zien we de ladyboy nog…

Na het ontbijt nemen we de locale bus terug naar Phuket oldcenter en stappen op de expresbus naar Hat Yai. Laat op de avond komen we aan in deze stad, we besluiten een homestay vlak bij het busstation te nemen, zodat we niet te veel met onze tassen hoeven te lopen.

Eenmaal gesetteld willen we toch ook hier maar even op stap. Met mijn telefoon probeer ik de beste spot voor vanavond te vinden, we lopen heen en weer, maar zijn niet erg onder de indruk van de kroegjes en barretjes die we tegen komen. Tot we op straat worden aangesproken door een local, hij weet waar we moeten zijn. Eerst naar een club waar de ladyboys weer niet van ons af te slaan zijn, vooral Bas moet het ontgelden, ze willen allemaal even met hem op de foto.

Daarna gaan we door naar een locale club met een band, waar wij naast een oudere Engelsman de enige blanke personen zijn. We kopen een bucket bier en trakteren onze privé guide. Ik besluit toch even een praatje te gaan maken met de Engelsman en vraag naar zijn situatie (als enige blanke in de club heb je toch een band), hij vertelt over zijn leven in Engeland en zijn Thaise vrouw (ze zijn getrouwd). Zijn vrouw blijkt overigens een ladyboy te zijn en echt…… als je dan de keuze heb uit zoveel (toch wel) best mooie ladyboys….. hoe kan hij dan als Westerse man voor zo een monster kiezen!??!??!??! Wat een gedrocht!

We genieten echt weer onwijs van de gezelligheid en de Thaise mensen en dat op zondagavond. We taaiien iets vroeg af, want morgen staat ons een grensovergang te wachten.

7-3-2016 – Dag 171! Vroeg uit de veren en in de bus naar Maleisië, de busreis neemt nog zó een twee uur. We worden afgezet bij de grens en moeten lopend verder, we verlaten Thailand en lopen ongeveer 500 meter in niemandsland. Zelfstandig Maleisie inlopen is de makkelijkste en snelste (gecontroleerde) grensovergang die ik ooit heb gehad. Geen wachtende mensen voor ons en de douanier zet al pratend met zijn vriend de stempeltjes in mijn paspoort. Dan zijn we echt in Maleisië, maar dan? We willen graag naar het eiland Langkawi en de ferry gaat vanaf Kuala Perlis. Bij de pinautomaat haal ik Maleisische riggit en ik realiseer me dat ik vergeten ben om de route vanaf de grens naar Kuala Perlis uit te stippelen.

Het is ongeveer een uur rijden, hmmm dan maar liften. We schrijven het groot op een a4tje en staan te wachten langs de kant van de weg. Bas wordt een beetje nerveus, maar na 30 minuten stopt er een auto. Ze willen ons meenemen, maar dan moeten we wel een beetje geld betalen.

Net een uurtje in Maleisie en nu al een lift naar Kuala Perlis. We komen aan bij de ferry en om 15.30 komen we aan op Langkawi. We besluiten een scooter te huren en rijden naar Cenang beach. Opzoek naar een hotel rijden we dit hele dorpje drie keer in het rond, uiteindelijk kiezen we voor een (te dure) bungalow. Nog even relaxen op het strand voordat de avond valt. ’s Avonds eten we een heerlijke vis en lopen over het strand. De afgelopen dagen breken me op en ik besluit vroeg naar bed te gaan.

8-3-2016 – Dag 172! Voor vandaag hebben we de Mangrove toer geboekt, ’s ochtends worden we opgehaald door een busje. Met een groepje toeristen worden we naar een rivier gebracht in Langkawi. Een boot met twee dikke Yamaha motoren vaart ons naar een plaats op de rivier waar we adelaars kunnen spotten daarna gaan we verder naar een vleermuisgrot en als laatste naar een plek waar we vissen kunnen voeren. In deze binnenlandse rivier liggen allemaal zeilboten die wachten op hun eigenaar om hun reis te vervolgen. Sommige zijn al aan de aftakeling begonnen, zonde.

Terug bij Cenang beach moeten we opzoek naar een goedkopere plaats om te overnachten. We vinden ons heil bij Valley in. Via Tinder heb ik Intan ontmoet, na twee weken op bas gepast te hebben, laat ik hem vanavond alleen thuis. We gaan voor een borrel en het is echt super gezellig, wanneer we van beachbar wisselen kom ik toch Bas weer tegen. Bas blijkt aangepapt te hebben met vrienden van Intan...

’s Avonds gaan we allemaal naar de locale club. Een beetje slechte muziek, maar door de gezelligheid van de mensen en een zeer dronken Russisch koppeltje, hebben we het toch naar ons zin.

9-3-2016 – Dag 173! Eerst relaxen we een beetje op het strand, om later de boot naar Rebak eiland te nemen. Ik heb er nog niet eerder over verteld, maar ik ga (naast alles wat ik nu al doe) nog een droom waar maken! Via crewbay.com heb ik Carel en zijn vrouw ontmoet, ze hebben een zeilboot en zijn van plan om vanaf Maleisië via Singapore en Indonesië terug te zeilen naar Australië. Voor deze trip hebben ze extra bemanning nodig en ik heb gesolliciteerd.

De boot ligt bij Rebak eiland en we hebben afgesproken.

Om twee uur ’s middags komen we aan en ik ontmoet Carel. Het klikt meteen en onder het genot van een biertje bespreken we de plannen. Wat een fantastische boot, Lady Lucretia, 15 meter lang, 2 masten en prachtig wit met hoog gelakte houten accenten.

En jahoor het gaat gebeuren….. vanaf 20 maart zetten we koers naar open oceaan!!!

Bij de haven waar de boot ligt, hoort een ressort. Vanmiddag genieten we van vijf sterren luxe aan een zwembad op een klein tropisch eiland! Genieten!

Om zes uur nemen we de boot terug en ’s avonds drinken we een biertje op het strand om het aankomende avontuur te vieren. ’s Avonds even opstap in club Antero, de band is echt heel goed, maar de muziek staat zo luid dat mijn trommelvliezen pijn doen. Dan maar naar bed.

10-3-2016 – Dag 174! Na onze mogelijkheden afgewogen te hebben, besluiten we de ferry te nemen naar Kuala Kedah en vanaf daar met de bus naar George town.

Er gaat een directe ferry, maar door met de bus te gaan besparen we ruim 30 riggit per persoon. Het resultaat is wel dat de reis de hele dag duurt.

Eenmaal aangekomen in Georgetown stuiten we op Tipsy Tiger Partyhostel. Het lijkt aan onze wensen te voldoen en we checken-in. Tussen acht en negen worden er twee gratis mixers geserveerd, hmmm. We sluiten aan en al snel beginnen de drankspelletjes. Van de ring-of-fire naar fuck the dealer en de bullshit game. Alle spelletjes worden gespeeld.

Ik ben doodop en ga vroeg naar bed.

11-3-2016 – Dag 175! Ik maak Bas vroeg wakker, want ik heb een hike gepland. Met het openbaar vervoer gaan we naar Taman Negara national park.

We starten de hike richting Monkey beach en Muka Head lighthouse. Opzich is de hike niet heel zwaar, maar het lopen in 34 graden met een gevoelstemperatuur  van 40 graden, is wel heel vermoeiend. Doordrenkt in het zweet bereiken we de vuurtoren. Gelukkig worden we beloond met een prachtig uitzicht en een koele bries.

We voelen ons goed en besluiten ook maar meteen Mirteca lake en Turtle beach te bezoeken. Eenmaal terug bij het startpunt, hebben we een goede 18 kilometer gehiked. Met de bus terug naar het hostel duurt een eeuwigheid, waardoor we alweer meteen met ons neus in de happy hour vallen. Nog meer drankspelletjes, we ontmoeten een paar Duitse meiden.

Nu ’s avonds wel even uit, helaas zijn we niet erg onder de indruk van het nachtleven in Georgetown.

12-3-2016 – Dag 176! Vandaag hebben we niks gepland, omdat het Bas zijn laatste kans is op het strand. We huren een scooter en rijden naar het strand.

Beetje niksen gaat ons vandaag goed af!

En ja, hoor, ook vanavond krijgen we weer twee gratis mixers in Tipsy Tiger Party hostel. Dat drank spelletjes toch zo leuk kunnen zijn………..

Vanavond delen we de avond met een groep Nederlanders en twee Zweedse meiden. Het is gelukkig iets drukker in het nachtleven van Georgetown. Aan het einde proberen we nog een rooftop bar, maar we eindigen in een kroeg waar een paar Aziaten karaoke zingen. Lekker naar bed.

13-3-2016 – Dag 177! Om half negen gaat de bus naar de Cameron Highlands, we checken-uit bij dit gezellige hostel en wachten op de bus. Uiteindelijk komen we pas aan op onze bestemming rond twee uur ’s middags. Het blijkt schoolvakantie te zijn in Maleisie en iedereen trekt naar de Cameron Highlands, omdat de gemiddelde temperatuur hier 15 graden lager ligt.

En de iets koelere temperatuur is heerlijk voor mij, ik vind de hitte niet erg, maar ik zweet altijd zo. Nu kan ik een shirt gewoon weer twee dagen aan ;)!

We lopen nog even een rondje door Tana Ratah, eten wat en duiken vroeg in bed.

14-3-2016 – Dag 178! De wekker gaat om zeven uur, omdat we de Cameron Highlands gaan hiken. Op de toerist map heb ik een uitdagende route uitgestippeld. Eerst vijf kilometer over de weg, om dan bij een tempel de Maleisische jungle in te duiken.

De route blijkt zeer uitdagend, zeker de eerste kilometer is het echt springen en klimmen. We genieten onwijs.

Onderweg op route drie bereiken we de top van een berg op 1840 meter hoogte, het uitzicht is prachtig. Terug in de bewoonde wereld, komen we uit op een markt. Hier wordt gedemonstreerd hoe men de verschillende groenten, planten en bloemen telen in de Cameron Higlands.

Het is nog maar 12 uur ’s middags, dus besluiten we route 9 nog te gaan lopen. Volgens de kaart is het 3.2 kilometer, maar wanneer we het einde bereiken, hebben we het gevoel meer dan tien kilometer te hebben gedaan. Terug is geen optie, omdat onze bus om half zes naar Kuala Lumpur vertrekt. We liften weer langs de kant van de weg en binnen vijf minuten stopt er een auto die ons terug naar Tana Ratah wil brengen! Wat een lieve mensen die Maleisiërs!!

Wat als ik drank niet lekker vind en feesten niet leuk??

Ik zou niet in zoveel lastige situaties zijn gekomen, ik zou waarschijnlijk dubbel zolang op reis kunnen..... maar ik zou niet eens de helft zo veel plezier hebben!!