Vietnam > Cambodja > en alweer in Laos! Genaaid zonder te zoenen, maar he! Ik heb het naar mijn zin!

Alweer een maand verder en oh wat maak ik veel mee! Helaas worden de verhalen niet korter......

Eerlijk is eerlijk, de verhalen zijn het leukst als er iets mis gaat -> Dag 107, Dag 111 een aanvaring met de politie, Dag 114 en kijk verder zelf maar.

30-12-2015 – Dag 105! Vol verwachting worden we extra vroeg wakker, snel naar beneden om te vragen naar de status van de veerboot. Hij gaat………………… weer niet. Nu krijgen we wel extra uitleg over de veerboot, wanneer de zee te ruig is verbiedt de politie de overtocht.

Okee, nu wordt het toch wel spannend. Cham Island lijkt ons toch niet echt de uitgelezen locatie voor een spetterende NYE. Op internet zoek ik naar de andere mogelijkheden om van dit eiland af te komen. Eerst bel ik met een touroperator van het vaste land, maar hij geeft aan dat de opties zeer gelimiteerd zijn wanneer de politie het verbod oplegt. Dan kom ik bij een organisatie uit die helikopter vluchten naar Cham Island organiseert…… hmmm het is het proberen waard, helaas is de prijs voor een reddingsactie per helikopter dusdanig hoog dat mijn reis met twee maanden al voorbij zou zijn.

Daarop lopen we naar het andere dorpje om te kijken hoe de andere toeristen hun dagen spenderen. Hier krijgen we van een Engels stel te horen dat er ’s ochtends vroeg wel een boot is vertrokken met een stel backpackers. Hmmmm….. we informeren naar de mogelijkheden en komen bij een homestay uit die een overtocht voor ons kunnen organiseren de volgende ochtend.

We halen onze spullen op en checken in bij Baba Lou and Mama Sha, echt super lieve mensen die ervoor zorgen dat we niks te kort komen.

’s Avonds om acht uur stopt de stroom ermee in dit dorp, dus hoog tijd om naar bed te gaan.

31-12-2015 - Dag 106! Vroeg uit de veren en klaarmaken voor de overtocht. We stappen op een soort van handelsboot. Alle vangst van Cham Island wordt ingeladen om verkocht te worden op het vaste land. Tussen de vis en krabben staan ook onze motoren.

Het is half 8 wanneer we uitvaren en wanneer we de kade verlaten, wordt het andere Engelse stel nog nagebracht met een andere boot, omdat we niet terug kunnen in verband met de politie….

Nadat alle vis verzamelt is, zetten we koers naar open zee. Het golft best flink, maar een vaarverbod vinden wij toch een beetje overdreven. Tot we worden geacht om op de bodem plaats te nemen en alles van gewicht wordt verdeelt over de bodem… hmmmm wat gaan we nu meemaken. De golven worden stijl en breken, de kapitein speelt met zijn gas om op de golf te blijven en wij genieten van het avontuur, maar het verbod wordt in ene wel heel duidelijk….

Na een tocht van anderhalf uur meren we aan, YES we hebben het gehaald.

We starten de motoren en rijden richting Danang, de derde grootste stad van Vietnam. Het regent best flink, maar we hebben een lekker hotelletje geboekt waar we de ruimte hebben om onze spullen weer te drogen.

En dan NYE aan de andere kant van de wereld….. ’s Middags vragen we ons nog een beetje af waar het feestje in hemelsnaam moet gaan gebeuren, maar na een gouden tip, staan we op een groot plein met allemaal Vietnamese. Remco en ik zijn gemiddeld 15 centimeter groter en dat resulteert in een perfect uitzicht op het podium. Dan 30-29-28…3-2-1 – Happy New Year! We knuffelen zo veel mogelijk Vietnamese om ons heen en wensen iedereen het allerbeste. Een vuurwerkshow volgt en aansluitend start Angerfist zijn optreden (jaja, een Nederlandse hardcore DJ). We gaan volledig uit ons plaat en al hakkend zijn wij naast Angerfist het tweede Nederlandse optreden op dit feestje.

We zetten ons feestje voort in een club en een kroegje, waarna we dronken en vol naar bed gaan.

1-1-2016 – Dag 107! We zullen het nieuwe jaar goed beginnen en hebben de Hoi Van Pass (ook wel bekend van Top Gear) op het program staan. Mijn motor is toe aan een servicebeurtje en lekt een beetje bij de carterplug. De monteur inspecteert de motor en komt tot de conclusie dat hij een stukje draad van zijn hangmat af moet knippen, het draad strak om de carterplug moet draaien om zo het lekken te stoppen……J

We rijden verder en passeren de Hoi Van Pass, het is een prachtige route langs de kustlijn van Vietnam, maar eerlijk is eerlijk de route tussen Dallat en Nha-Trang was mooier. Aangekomen in Hue kopen we een diner en duiken nog even de kroeg in, helaas kwamen we niet in dezelfde vorm zoals de avond ervoor, dus iets eerder naar bed.

2-1-2016 – Dag 107! De weersvoorspellingen verder in het noorden zijn niet echt rooskleurig en we doen deze trip wel voor ons plezier. Na goed overleg besluiten we om ons plan naar Hanoi te staken en om te keren. Daarnaast staat er in Danang een EDM feestje gepland, ik stippel de route uit langs de andere kant van de berg door een nationaal park. Onderweg zien we een mooi stukje off-road en banjeren met onze motoren door de prut en een riviertje. Bij het eerst volgende dorpje spreken we met een man die ons erop wijst dat de weg die we volgen doodlopend is….. ook ik maak wel eens een foutje;). We rijden terug en nemen weer de Hoi Van Pass en later op de dag komen we aan in Danang, waar we in-checken bij Barneys hostel. Hierdoor staat ons bed praktisch tegenover het EDM feestje!

’s Avonds staan we weer tussen de Vietnamese met een perfect uitzicht op het podium. Wel bijzonder dat er zoveel mensen op een feestje staan en dat er dan zo weinig bier gedronken wordt….. We vermaken ons kostelijk en sluiten af in een kroegje.

3-1-2016 – Dag 108! We willen Zon Zon Zon….. Na een goed ontbijt rijden we verder terug naar het zuiden. Geen bestemming, gewoon zo ver mogelijk rijden. Wanneer het donker begint te worden, zijn we bijna in Quy Nhom. We pakken een goedkoop hotel en drinken nog even wat in deze opkomende stad. Er is een club en een gezellige bar, helaas ontbreekt het aan de mensen.

4-1-2016 – Dag 109! Vandaag komen we weer aan in Nha Trang en de gewenste zon is er ook! ’s Middags relaxen we op het strand en na het diner besluiten we een massage te nemen. ’s Avonds duiken we toch nog even club Zima in, er is niet veel gaande en de Russische DJ heeft het ook niet echt begrepen. We proberen nog een paar shotjes…. Helaas wordt het niet beter.

5-1-2016 – Dag 110! We zetten koers naar Mui Ne een bekende badplaats in Vietnam onder watersporters. De route loopt langs de kustlijn en voor we Mui Ne bereiken passeren we de witte en rode duinen.

Bij de witte duinen kun je crossmotoren huren om over de duinen te banjeren. Op zich zijn we geïnteresseerd, maar we besluiten om het voor morgen te bewaren. Na een rit van een kleine vijf uur bereiken we het geboekte hotel, nog snel genieten we van de laatste zonnestralen op het strand. En ’s avonds ontspannen, we kijken de Nieuwjaars conference van Herman Finkers.

6-1-2016 – Dag 111! Vol goede energie staan we op om die crossmotoren over het duin heen te jagen, rond 11 uur rijden we op onze eigen Honda motoren Mui Ne uit. Plots staat er een politie controle langs de kant van de weg. Okee, op dit moment schiet er van alles door je hoofd, omdat je hier zo vaak voor gewaarschuwd ben. Sommige reizigers zeggen zelfs dat je er gewoon vol gas vandoor moet gaan……

Wij zijn toch gestopt en ik heb zelf het idee dat ik niks verkeerd deed. Er wordt om onze rijbewijzen gevraagd, Remco geeft zijn rijbewijs af en krijgt te horen dat hij niet over het juiste rijbewijs beschikt. Op zich wisten we dat (maar bijna alle reizigers rijden door Vietnam zonder rijbewijs), boete 1.200.000 VND (€50,-).

Nu wordt ook om mijn rijbewijs gevraagd, vol vertrouwen in een goede afloop, geef ik mijn rijbewijs af. De stempeltjes zijn inderdaad voor elkaar, maar in ene verzint meneer de agent erbij dat we allebei 10 km/h te hard reden, sanctie bedrag 1.000.000 VND per persoon (€40,-).

Wij vragen ons hardop af….. Wie heeft dat gemeten? Hij wijst naar zijn collega (corrupte) agent, die zou dat hebben geconstateerd, zonder enig apparatuur……

We blijven naar ons inzien nog vriendelijk, maar zijn hoogst verontwaardig. Wanneer we aangeven niet te willen betalen wordt de sfeer heel grimmig en kunnen we ervan uitgaan dat we onze rijbewijzen nooit meer zien. Okee, dan betalen we (met alles wat we bij ons hebben) de boete. Wanneer we aangeven een foto van de boete willen maken, wordt de sfeer opnieuw heel agressief, de collega agenten een stuk of vijf komen er ook bij staan.

We houden stand en geven aan wel mee naar het bureau te willen….. Maar dan blijkt dat ze de motor van Remco in beslag nemen voor minstens 7 dagen.

Dit is een dilemma, die motor kunnen we dan nooit meer mee nemen en de waarde van de motor is toch hoger dan de boete. We besluiten te betalen, zodra de agenten het geld ontvangen hebben, schieten ze er als hazen vandoor……

Een zure appel, maar weer een wijze les. Als je met corrupte mensen te maken heb, hoef je niet te denken dat je de uitzondering ben.

Die crossmotoren kunnen ons gestolen worden, we gaan wel op het strand liggen.

7-1-2016 – Dag 112! We blijven in Mui Ne, maar veranderen van bed. We checken in bij Mui Ne Backpackers, een mooi hostel met zwembad en een super relaxte sfeer.

In het zonnetje staan we te pool volleyballen met een groep Engelse jongens. ’s Avonds samen uit eten, daarna drankspelletjes en samen uit.

8-1-2016 – Dag 113! Het laatste stukje van onze reis op de motoren is van Mui Ne naar Ho Chi Minh city. We starten de vrouwtjes weer op en rijden naar de grote stad. We kunnen concluderen dat onze Honda motoren het uitzonderlijk goed hebben gedaan. Tegen het eind van de middag checken we in bij Vietnam Inn Saigon. Als eerste maken we een advertentie om de motoren weer te verkopen en plaatsen we ze op de Facebook pagina: Vietnam Backpackers Sale. Nu afwachten.

’s Avonds volgen we het feest programma van het hostel en lopen we mee met de Pub Crawl, een waanzinnige avond volgt door het nachtleven van Ho Chi Minh. Tijdens het uitgaan ontmoet ik een Jessica uit Israel.

9-1-2016 – Dag 114! Fris opgestaan loopt de mailbox van Remco al aardig vol met gegadigde voor onze motoren. We ontbijten even en hebben rond het middag uur een afspraak met drie jongens die allemaal een motor willen kopen. Best relaxte gasten, na een proefrit en wat goede adviezen, schudden we elkaar de hand voor $225,- p.s.. Inderdaad Remco zijn vrouwtje kochten we voor $190,- en mijne voor $200,-, natuurlijk hebben we onderweg wat kosten gehad. Maar de motoren zelf hebben uiteindelijk niets gekost….. Die handelsgeest ben ik tijdens het reizen i.i.g. nog niet verloren:p.

’s Middags krijgen we weet van een poolparty via TripAdvisor. Sophie, een meisje die we kennen van Meidenmarkt, had Remco herkent en gaat met ons mee.

Best wel heel relax, als je dan midden in zo een grote stad, waar het soms best benauwd voelt, in ene op een rooftop poolparty sta. Het weer is prachtig en de sfeer super!

En ohja, er is een meid die mij uitdaagt om door een opblaasband heen te springen. Het water is niet zo diep, dus heel geconcentreerd duik ik door de band heen…… Dan is zij aan de beurt, ik geef nog aan dat het water niet zo diep is, maar ze duikt en ik merk al meteen dat ze veel te diep is gegaan. DOMME DOMME DOMME DOOS!!!! Eerst doet ze nog stoer, maar even later loopt ze toch weg met haar vriendinnen. Ze heeft een hele dikke buil op haar kop…..

’s Avonds begeef ik mij weer (op karakter) naar de bar van het hostel, ik raak aan de praat met twee Duitse heren en we besluiten samen uit te gaan. Helaas moet ik even later toch de handdoek in de ring gooien, ik ben kapot.

10-1-2016 – Dag 115! Ik wordt wakker met een soort van kater en in een onverlaten moment kom ik overeind in mijn bed en zit op mijn telefoon. Echt het was heel lichtjes, ik neem een douche waarna toch blijkt dat het scherm van de telefoon het niet meer doet. Maar we zijn in Vietnam, arbeid is goedkoop dus hoe groot kan het probleem zijn?

We besluiten onszelf nog even te verwennen, omdat het de laatste dag van Remco zijn vakantie is. We boeken in het centrum een hotel met zwembad. Na van deze luxe genoten te hebben, wil ik graag proberen om een bus ticket te kopen en mijn telefoon laten repareren. Ik huur een scooter en we racen door de stad, ik vind een winkeltje die het scherm kan repareren voor omgerekend €65,-. Daar had ik niet op gerekend, maar het blijkt toch de marktprijs te zijn. De volgende dag om 17 uur kan ik hem weer ophalen.

We gaan nog even goed uit eten en zorgen ervoor dat we alles besproken hebben, zodat ik nog een maandje of 8 weg kan blijven ;).

11-1-2016 – Dag 116!  Remco’s laatste dag, we genieten van het mooie hotel en het zwembad. Tussen door zijn we nog even naar de grote overdekte markt geweest voor wat kleinigheidjes. Dan moet ik afscheid nemen van mijn maat. Hij gaat weer terug naar Nederland en ik ga weer verder met wereldreizen. Het afscheid was niet zwaar, maar wel dubbel, ik heb toch ook wel zin om de mensen van thuis weer te zien hoor!

Vroeg in de avond pak ik mijn tas in en loop naar de telefoonwinkel om daarna meteen verder te lopen naar het busstation. Helaas blijkt dat de telefoon niet gerepareerd is en dat ze dat bij deze winkel ook niet kunnen, helaas kunnen ze me niet uitleggen waarom.

Nu moet ik de afweging maken om vanavond door te reizen naar Phu Quoc (waar ze de telefoon zeker niet repareren kunnen) of nog een nachtje in HCMC te blijven en mijn bus ticket om te boeken.

Ik vind de telefoon toch belangrijker, anders wordt mijn moeder zo ongerust….. :p

12-1-2016 – Dag 117! Vandaag zet ik alles op alles om die telefoon gerepareerd te krijgen, ik loop naar een officieel Samsung service center en word daar uitstekend geholpen. Maar nadat de service medewerker de telefoon open heeft geschroefd, blijkt de Aziatische S4 mini anders te zijn dan de Europese S4 mini. Gohhhhhhh het lijkt wel een Chinees navigatiesysteem…….

Er zit niets anders op, ik moet een andere telefoon kopen, in de tweedehands telefoon winkelstraat koop ik een Samsung S4. Vervolgens ben ik de hele dag en avond bezig om mijn google account geactiveerd te krijgen op de telefoon, maar hij doet het en ik ben er best content mee. Door naar de nachtbus.

13-1-2016 – Dag 118! Na nagenoeg niet geslapen te hebben, ontmoet ik bij de nachtbus een groep Vietnamese doctoren (Thu To is een van de groep) die ook naar een eiland gaan voor een korte vakantie. Ze helpen mij aan het juiste bootticket en daarna gaan we samen ontbijten. Wat een gezellige mensen!

Met de boot naar Phu Quoc Island. Rond 11 uur kom ik aan in Duong Dong, ik had gelezen over Canary hostel. Een nieuw hostel met zwembad! Ik check in en dobber wat in het zwembad, ’s avonds een rondje over de nachtmarkt waar ik voor nog geen €2,- een hele vis koop, met een biertje en rijst. Heerlijk!

14-1-2016 – Dag 119! Ik heb een scooter gehuurd en ontmoet hier een paar Nederlanders, ik geef ze wat goede adviezen over de politie…. Op de toeristenkaart van dit eiland staat een boswandeling. Na een zoektocht vind ik de ingang, in dit bos vind je allemaal kleine diertjes en insecten. Door naar het volgende dorpje, na een heel stuk over een onverharde weg, kom ik bij de snelweg uit. Toch even de maximum snelheid van deze scooter testen en ik tik de tachtig aan, maar dan zakt de snelheid en hoeveel gas ik ook geef, hij gaat niet meer harder dan dertig. Hmmm, ik bel de scooter verhuur en mag de scooter gewoon terug rijden. Met en slakke gangetje beleef ik dit eiland pas echt…… Met mijn nieuwe scooter bezoek ik een waterval, een van de highlights van dit eiland. De hostel eigenaar had mij al gewaarschuwd dat de waterval erg saai is in verband met het droogseizoen. En hij had gelijk…. Als ik sta te pissen creëer ik nog een grotere waterval…..

Maar toch weer grappig om te zien hoe de aziatische mensen, terwijl er niets te zien is, af en aan rijden en onder de indruk zijn van niets.

’s Avonds kom ik de Nederlanders van de scooterverhuur weer tegen en we gaan samen voor een borrel.

15-1-2016 – Dag 120! Lekker relaxen en mijn reisverslag bij werken. Het zonnetje schijnt weer vol op en ik geniet ervan. Wereldreizen is ook vakantie hea!

’s Avonds speel ik een spelletje met een Engelsman, Serviër, Azerbeidjaan en een Nederlands meisje en vooruit als je verloor moest je een goedkoop shotje nemen :p. Midden in de nacht besluiten we het plankton uit te proberen. Echt wel bijzonder hoor, hoe het plankton oplicht in het water als je er met de lichaam door heen beweeg!

Op de terugweg naar het hostel passeren we een zeer lux 5 sterren ressort, vooruit na dat kleine zwembadje bij ons hostel, willen we dit zwembad ook wel even proberen.

16-1-2016 – Dag 121! Vroeg in de morgen heb ik de boot weer terug naar het vaste land, ik heb meteen een busticket geboekt om bij Ha Tien (in Vietnam) de grens te passeren naar Cambodja. Om kwart voor zeven stond ik naast mijn bed om met de ferry van 8.30 uur te gaan, om 9.36 uur kom ik aan in Ha Tien en wordt mij bevolen om plaats te nemen op een plastic stoeltje, vanaf daar word ik opgepikt door een bus die me naar Kampot brengt. Ik zit en ik wacht en ik wacht nog langer, om 12 uur komen er nog wel twee andere reizigers bij zitten die dezelfde boodschap hebben gekregen. Uiteindelijk komt de bus om 13.15 aan!! Deze brengt ons naar de grens en de busbegeleider geeft aan dat we hem $3,- moeten betalen als stamping fee. Ik weet dat het oplichterij is, maar als hij voor $3,- een soepele grensovergang kan bewerkstellen, betaal je dat toch gewoon (zou ik denken)? Uiteindelijk verloopt de grensovergang zeer eenvoudig en binnen 40 minuten is alles geregeld. Ik ben in Cambodja!

We rijden verder naar Kep, waar ik van bus moet wisselen. Weer neem ik rustig plaats op een stoeltje en wacht ander half uur. Uiteindelijk kom ik rond 17 uur aan in Kampot. Over een afstand die hemelsbreed nog geen 30 kilometer is, heb ik dus ruim 10 uur gedaan! Maar hee! Ik ben er en ik maak me niet druk….. ’s Avonds ontmoet ik Eline (een Nederlandse meid) en we gaan samen uit eten. Voor de volgende dag spreken we weer af.

17-1-2016 – Dag 122! Met Eline en Jasmine, een Australische vrouw, huren we twee scooters om de omgeving van Kampot te verkennen. Echt ik moet zeggen dat ik Kampot en omgeving een van de mooiste ervaringen vond in Cambodja. De tempels van Angkor Watt zijn magisch natuurlijk, maar de beleving in Kampot vond ik gewoon heerlijk.

Eerst rijden we langs de zoutvelden om vervolgens het strand van Kep te bezoeken. Even een uurtje ontspannen en door naar een boeddhistische grot, om af te sluiten bij de peperplantage.  Op de scooter heb ik, terwijl ik voorzichtig rij over de avontuurlijke wegen, goede gesprekken met Eline. Om deze leerzame dag in stijl af te sluiten gaan we ’s avonds nog even uit eten.

18-1-2016 – Dag 123! Via Jasmin heb ik Son ontmoet, een Cambodjaanse jongen die goed Engels spreekt. Ik heb hem gevraagd of ik samen met hem een dagje op mag trekken. We beginnen met cave climbing in andere grotten rond Kampot. En dat vond ik echt heel leuk om te doen, in plaats van de kleine openingen vermijden ga je er nu juist doorheen, dieper en dieper in de grot.

Daarna zijn we naar zijn huis gegaan, waar Son veel uitgelegd heeft over zijn leven en het opgroeien in Cambodja. En ik wilde het klimmen in een palmboom wel proberen…… Son klimt zonder moeite met handen en voeten naar boven, maar elke keer als ik een metertje of twee boven de grond was verloor ik mijn grip en roetste weer naar beneden.

Aan het eind van de dag helpt mijn nieuwe vriend me nog even met een busticket naar Shinoukville en een half uur later nemen we afscheid en ga ik weer verder.

In Shinoukville aangekomen blijkt een dormbed niet meer zo makkelijk te verkrijgen, met Cumali (een Turkse jongen) besluit we samen een privé kamer te nemen.

’s Avonds samen uit eten en bespreken we de Turkse politiek en de gevolgen voor het toerisme. Daarna probeer ik nog in te haken bij de pubcrawl van de Mad Monkey, maar het ontbreekt mij aan zin. Een keertje niet is ook niet erg;).

19-1-2016 – Dag 124! Samen met mijn Turkse kamergenoot heb ik de boot van negen uur geboekt naar het eiland Koh Rong. Onder backpackers staat het bekend als een hippie feest eiland. Eenmaal aangekomen is het hier echt prachtig, witte stranden en super helder water.

Mijn eerste doel is een bed scoren, ik kom uit in een tweederangs straat bij een hostel waar de dormbedden maar $4,- kosten. Het is ook eerlijk gezegd niet veel meer dan een dak, een bed en een muggennet, maar het ziet er wel heel avontuurlijk uit!

Daarna besluit ik het eiland te gaan verkennen en begin rond 13 uur met wandelen, ik dacht ergens gelezen te hebben dat er rond dit eiland een wandelparkoer is van 6 kilometer. Op mijn teenslippers begin ik de wandeling, verlaten stranden en sprookjesachtige beachtresorts. Prachtig! Wanneer ik een klein dorpje tegen kom scoor ik daar even een maaltijd en een fleswater. Ik heb altijd het idee dat met mijn richtingsgevoel niets mis is en ben ervan overtuigd dat ik de juiste richting op loop. Tot ik in ene een bordje tegenkom met: strand 7 kilometer…..? Zou ik dat van dat wandelparkoer dan toch misschien ergens anders gelezen hebben…? Ik probeer met mijn telefoon de google-maps te raadplegen, maar ik heb geen internet. Dan zoek ik in mijn lonely planet naar een plattegrond, maar Koh Rong wordt niet vermeld. Ohjohjohjoh, het wordt al donker. Tot ik mij in ene bedenk dat ik op mijn I-pad de maps.me kaart van Cambodja heb gedownload. Ik bestudeer de kaart goed en kom tot de ontdekking dat dit eiland veel groter is dan 6 kilometer en ik wel vier keer links ben gegaan… maar ook een paar keer rechts.

Echt ik ben compleet verkeerd gelopen, toch maar terug dan. Uiteindelijk kom ik 19.30 uur en een 17 kilometer verder weer aan in het hostel.

Wanneer ik mijzelf trakteer op een biertje krijg ik kennis van een pub crawl op het eiland. Een goede manier om mensen te leren kennen en na mijn avontuur heb ik wel zin in wat gezelligheid. En gezellig dat werd het, Chris (een Canadese jongen) was jarig en dat moest gevierd worden.

20-1-2016 – Dag 125! Puuuuhhhhhh kater. En dan dat moment waarop je besef dat je gisteravond terwijl het feestje al af was van je laatste geld een veel te duur flesje gin heb gekocht om die nog even op te drinken…… terwijl je in werkelijkheid maar twee hele kleine nipjes heb genomen en ben gaan slapen.

Hmm, nu heb ik dus een vol flesje gin, maar geen geld. En op dit eiland hebben ze geen pin automaat, na een korte rondvraag blijkt dat ze hier werken met een “money in advance system”. Je lever je paspoort in en ontvang het gewenste bedrag, terug op het vaste land kun je dan je paspoort weer terug kopen met een vergoeding van 10%.

Daarna sluit ik aan bij Danic en Francis twee meiden uit de regio van Rotterdam, we relaxen wat op het strand en hebben goede gesprekken. Aan het eind van de middag besluit ik toch de andere kant van het eiland nog eens op te lopen. Eerst loop ik langs een bar midden in de jungle en even later stuit ik op een zelfgemaakt dorpje langs de waterkant. Veel meer dan palen met een zeiltje erover is het niet, maar de mensen zitten buiten, drinken palmwine en hebben het schijnbaar naar hun zin. Ik word uitgenodigd om mee te doen en ook deze palmwine laat duidelijk merken dat er alcohol in zit.

21-1-2016 – Dag 126! Lekker fris opgestaan en als ontbijt scoor ik weer de fried noodels met groente. Om twaalf uur gaat de boot weer terug naar het vaste land en een half uur later zit ik in de bus naar Phnom Penn. Het eiland Koh Rong is echt echt prachtig, maar de sfeer die er heerst is niet helemaal mijn ding. Nu weer terug naar de werkelijkheid…

Vroeg in de avond kom ik aan in Phnom Penn en laat me verleiden om me dan toch voor $1,- af te laten zetten bij het hostel.

22-1-2016 – Dag 127! Vandaag heb ik de Killing Fields en S21 Prison op het program staan, gezien ik de sfeer echt beleven wil, besluit ik een scooter te huren en alleen te gaan. Er is mij ooit geleerd dat Cambodja een vervelende tijd heeft gekend, maar wat er precies gebeurt was, wist ik eigenlijk niet. Door deze twee locaties te bezoeken wordt het heel snel en heel hard duidelijk en ook nog maar zo kort geleden! Ik ben erg onder de indruk van het geen ik daar heb gezien.

Wanneer ik ’s avonds nog even in het zwembad duik raak ik aan de praat met Vivian uit Zwitserland. We besluiten om samen te gaan eten en ze neemt haar vriendin Adrina mee. Een erg gezellige avond volgt, maar ik kon haar niet overtuigen om met mij uit te gaan. Dan maar alleen op stap, eerst in een bar met veel buitenlanders. Dan besef ik mij dat ik niet zo vaak in Phnom Penh zal zijn en ga ik toch die dure club in met een hoge entree. Wat ik hier trof is precies zoals je het verwacht…..:p veel blanke mannen met een jonger Aziatisch meisje. Natuurlijk ben ik dat onderweg al vaker tegen gekomen, maar hier was het wel heel typisch.

23-1-2016 – Dag 128! Overdag loop ik een groot rondje door Phnom Penh, ik bezoek the Royal Palace en stuit op een boedistische plechtigheid waarbij ze duizenden misschien wel miljoenen kleine visjes uitzetten in de Mekong rivier. Ik denk ‘die visjes overleven het nooit…. En als ze het al overleven zijn ze al snel groot genoeg om gevangen te worden….’

Dan vertelt een TukTuk driver mij over een kickbox wedstrijd hier in Phnom Penh, gezien deze wedstrijden erg geliefd zijn in Cambodja, besluit ik te gaan kijken. Okee, deze boksers zijn niet zo groot en zeker geen zwaargewichten, maar boksen kunnen ze wel!

Wanneer ik terug kom in het hostel checkt precies op dat moment een Engels meisje, Claire genaamd in. Toevallig ook nog in het bed naast mij. Ze is alleen, dus even samen voor een hapje. Zij wil graag uit en ik ken de weg, dus toch maar weer uit. We hebben samen een fantastische avond….

24-1-2016 – Dag 129! Mijn wekker gaat op zondag om 8 uur, want de busreis naar Siem Reap staat gepland. Laat in de middag kom ik aan en boek ik een kamer bij the Mad Monkey, het party hostel met verschillende locaties in Cambodja. Eerst even wat aan mijn conditie doen, ik stippel een route van 8 kilometer uit. 8 kilometer in 37 minuten, zo slecht gaat het dus nog niet met me;). In de rooftop bar is een Grenade drink (een soort drankje) avond georganiseerd, hier ontmoet ik Ronnie (uit Lutjebroek) en Elmar (uit Nijmegen). Het is erg gezellig en iedereen is mijn vriend. Dan uit naar The Temple Club, wat een feest en wat een gezelligheid.

25-1-2016 – Dag 130! Rustig op gestaan en ik geniet van het schitterende weer in Siem Reap. ’s Middags loop ik nog een rondje, maar het zwembad trekt mij op een of andere manier naar zich toe. Ik raak in gesprek met een Nederlandse jongen die bij de recherche werkt, leuke verhalen! ’s Avonds toch maar weer mee doen met de bingo in het hostel en vervolgens uit in de Ankor WHAAATTT??? Bar. Echt ik weet niet wat het is, maar de sfeer hier is Siem Reap is ongekend, zoooo ontzettend gezellig.

26-1-2016 – Dag 131! HAPPY AUSTRALIAN DAY!!!! Tot twee dagen geleden wist ik niet eens dat het bestond, maar nu weet ik zeker dat het te gek is! Ik denk dat wij het in Nederland het beste met Koningsdag kunnen vergelijken.

In het hostel pakken ze flink uit, de speakers brengen Triple J ten gehore (een Australisch radio station) en iedereen verzamelt zich rond het zwembad. We beginnen rustig met een biertje, maar als snel staan er in het midden van de groep voldoende biertorens om iedereen te voorzien voor een paar uur. Daarnaast worden er elk uur gratis shotjes uitgedeeld en verschillende drankspelletjes gespeeld. Ik waag me ook aan één spelletje, maar weet al snel dat ik, met mijn winnaarmentaliteit, beter niet mee kan doen. Er moet aan het eind van het zwembad een halve liter bier ge-at worden en door mij verliezen we….

’s Middags rust ik nog wel even langs het zwembad, maar verder doet het tempo niets onder voor Paasvee. Na een geweldige dag, weet ik om een uurtje of elf niet meer wat voor of achter is…. Hoogtijd om naar bed te gaan.

27-1-2016 – Dag 132! Puhh, Autralian Day hakt erin, maar ik heb met Soknim (een vriendin van Jasper) afgesproken om vandaag samen Ankor Watt te bezoeken. Ik check-uit bij Mad Monkeys en check-in bij the Hangout. Iets meer rust zal me goed doen.

Achterop bij Soknim op de scooter rijden we eerst naar het verblijf en onderzoekcenter waar Jasper heeft gewerkt. Na een instructie video en korte rondleiding in het museum, heb ik voldoende achtergrond informatie om de tempels te bezoeken.

De tempels zelf zijn ongelooflijk, wat een bouwwerken en wat een arbeid moet dit gekost hebben! Ik denk niet dat het in tekst uit te leggen is. Als je dit wil ervaren, zul je ze toch echt zelf moeten bezoeken.

Na een dag vullend programma en Soknim die erg gedreven was om mij veel te tonen (alles is niet mogelijk in één dag, ik denk niet eens in een week). Kom ik moe en uitgestreden aan het eind van de dag terug bij mijn hostel. Ik voel me een beetje ziek, maar nu ik dit reisverslag aan het typen ben, weet ik wel waardoor het komt ;)…. Lekker slapen…

28-1-2016 – Dag 133! Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik in Nederland geen boot meer moet kopen. Ik denk dat het aan mij ligt……

’s Ochtends ontmoet ik vrienden van Soknim, we hebben afgesproken om samen een boot te huren voor de hele dag. Lekker eten en drinken mee en genieten van de omgeving rond de Tonlé Sap. Mr. T (een Cambodjaanse TukTuk chauffeur en super relaxte gast) heeft de route uitgestippeld. Bij de steiger waar we instappen wemelt het van de toeristen die allemaal een halve dag toer hebben geboekt naar een floating village. Dit resulteert in een komen en gaan van boten over de smalle waterweg i.v.m. de laagstand van het water. Wanneer we ander half uur onderweg zijn stopt de motor er ineens mee…… Niet meer aan de praat te krijgen dat ding. We worden gesleept naar een drijvend restaurant, de kapitein zegt nog “dit is mij nog nooit overkomen met deze boot”. Uurtje later komt onze nieuwe boot aan en we vervolgen onze weg. Inmiddels zijn we het dorp voorbij waar alle halve dag toeristen heen gaan en het is schitterend op het water! We komen bij andere drijvende dorpjes waar je echt kan zien, hoe het hier in het dagelijks leven aan toe gaat. Ze hebben echt alles drijvend gemaakt zoals het cafe, een garage, de drogist, de groente man, zelfs de kerk drijft! Laat in de middag varen we weer terug, maar “He wat is dat…” de motor begint de stotteren. Het lijkt alsof een van de cilinders niet mee doet, gelukkig is de kapitein ook monteur en even later werkt alles weer. Maar daarna varen we door een gebied met erg veel visnetten en om de haverklap loopt de schroef vast….. Ik heb gewoon geen geluk op het water….

’s Avonds scoor ik een busticket naar Stung Treng en drink ik nog wat met de mensen die ik vandaag ontmoet heb. Daarna maak ik nog even de afweging om op stap te gaan, want Siem Reap is echt geweldig, maar besluit om toch naar bed te gaan.

29-1-2016 – Dag 134! Vrij vroeg opgestaan om met de bus naar Stung Trengte vertrekken, ik had wat gelezen over zoetwater dolfijnen in de Mekong rivier en een schitterende waterval in de buurt van deze stad. Rond 13.30 kom ik aan, ik zoek de goedkoopste kamer en huur een scooter. Met een soort van uitleg en de offline kaarten van google maps, rij ik naar het juiste locatie. De eerste 30 kilometer over een verharde weg en dan nog 36 kilometer over een zand/stof weg. Na veel getril en gebonk kom ik aan in een dorpje, mooi en rustig aan de rivier. Helaas geen waterval, gelukkig heb ik de vertaling mee gekregen en nog 9 kilometer verder kom ik aan op de juiste plaats. Mr. Bunhen komt meteen naar mij toe, hij is de vertegenwoordiger van de dorpjes aan de rivier en als ik iemand tegen kom die daar een toer willen doen of willen kamperen, kan hij alles regelen (nr. 0978888894 :P).

Ook hier krijg ik weer te maken met de gevolgen van het droogseizoen, er is een waterval, maar deze is lang niet zo spectaculair als op de foto’s. Mr. Bunhen weet mij te vertellen dat het water in de rivier nu ruim 4 meter (!) lager is, dan tijdens het regenseizoen.

Het wordt al donker, dus rij ik dezelfde avontuurlijke weg weer terug. ’s Avonds geniet ik van de privé kamer (dat heb je na 2.5 week echt nodig hoor ;)).

30-1-2016 – Dag 135! De scooter die ik gister gehuurd had, mocht ik vandaag nog gebruiken. Eventjes heb ik nog geprobeerd om mee te gaan met een kleine vissersboot, maar ik denk niet echt dat ze mij begrepen. En dat is toch wel belangrijk als je de bus van 12.30 uur moet halen.

Dan maar weer een rondje rijden, ik kom uit bij een eilandje in de Mekong rivier waar een groep schoolkinderen spelen in het water. Erg gezellig en natuurlijk even samen op de foto.

Nu in de bus naar Pakse, zojuist de Cambodja – Laos grens gepasseerd. Ook nu weer aan beide zijde van de grens de stamping fee betaald, of het nou een scam is of het gewoon hoort daar ben ik nog niet achter. Maar erg voorspoedig ging het allemaal wel!

Een uur later kom ik erachter dat ook de politie in Laos corrupt is, we worden aangehouden omdat de bagage op het dak niet goed gebonden zou zijn. Echt, je zie hier van alles voorbij rijden, maar die paar tassen op het dak zijn niet goed gebonden…

In de avond kom ik aan in Pakse en al snel merk ik dat er eigenlijk niet heel veel te beleven is. Na een maaltijd zoek ik een goedkope kamer, hoewel er niets gebeurt, wemelt het wel van de toeristen en zijn kamers schaars.

Het is zaterdagavond en er wordt mij verteld dat King Club wel een leuke gelegenheid voor mij is. In de club word ik uitgenodigd bij het groepje van mr. Zip en mr. Whu, we drinken bier met ijs erin en het is super gezellig met deze heren. Ze zijn super gastvrij, maar je kan toch merken dat de gemiddelde club bezoeker hier een stuk minder rijk is dan in China. Om 1 uur besluiten we verstandig naar bed te gaan, dat was goed ook, want die ene ladyboy werd wel een beetje vervelend…… :p

31-1-2016 – Dag 135! Ik had met mr. Zip en mr. Wu afgesproken om samen een eiland te bezoeken en een gezellige dag te hebben. Om 8 uur sta ik beneden bij de receptie te wachten, maar wanneer ik ze bel hebben ze de plannen uitgesteld. Ze hebben een te grote kater ;).

Nog even terug naar bed en daarna een rondje lopen. Maar het is heet, alle scooters zijn verhuurd, dus ik ga vandaag geld besparen! En ik post mijn reisverslag weer online.